Data
Van zaterdag 10 t/m vrijdag 23 mei 2025 hangt mijn wandkleed ‘Erfenis’ (zie bijgaande foto) tussen allerlei schilderijen, tekeningen, foto’s en beeldhouwwerken. Beeldend Veenendaal heeft gezorgd voor een professioneel ingerichte tentoonstelling in het centrum van Veenendaal, de Scheepjeshof 14-16 om precies te zijn. Openingstijden: woensdag t/m vrijdag van 13.30 – 17.00 uur, zaterdag en zondag van 12.00 – 17.00 uur.
Gegevens werk
Het werk is ± 60 cm breed en 60 cm lang, en voorzien van een ophangsysteem. De ondergrond is een borduurlap. De achterkant is afgewerkt met een lentegroene linnen lap, geknipt uit een oude broek van vriendin Janne, en met kleine steekjes met de hand bevestigd aan de borduurlap. Het hele wandkleed is met de hand gemaakt, alles is met kleine en grotere steken vastgezet.
Gebruikte materialen
Op de afbeelding zie je dat ik allerlei linten, strikjes, bandjes en knopen heb gebruikt. Dit wandkleed heet niet voor niets ‘Erfenis’, want vrijwel elk item heb ik gekregen van mijn schoonmoeder en moeder. Vooral mijn schoonmoeder heeft jarenlang heel zuinig al die glimmende strikjes en linten gespaard die ze in handen kreeg via pakjes, bloemstukjes en andere cadeautjes. Mijn moeder had dan weer een enorm rijke knopendoos. Natuurlijk had ik zelf ook nog het een en ander, wat ik dan ook heb gebruikt. Op een paar stukjes lint heb ik een tulp geborduurd met mijn moeders borduurgaren.
Thema ‘Feest’
Hoe wij het doen, Beeldend Veenendaal en ik, geen idee, maar ook dit jaar viel thema weer prachtig samen met een werk waarmee ik al een poosje bezig was. De kleuren, het materiaal, de opzet: het is simpelweg een enorm feestelijk wandkleed geworden.
Opbouw
Toen ik de stapel materialen in handen kreeg, bedacht ik vrij snel dat ik het allemaal zou ordenen op een lap om het vervolgens bij mijn schoonmoeder aan de muur te hangen. Een mooi ‘portret’ van haar spaarzin en een vrolijke noot in de winter van haar leven. Verspreid over diverse maanden heb ik steeds op gevoel een volgend lint op de borduurlap genaaid, eerst alle horizontale en later de verticale ter contrast. Het roze koord dat over het wandkleed cirkelt vond ik gewoon heel mooi, dus heb ik net zo lang gepuzzeld tot ik iets had waar ik tevreden over was.
De vormen met de knopen zijn al doende ontstaan, knoopje voor knoopje. Ach, nou ja, voor wie mij kent weet, alles wat ik maak ontstaat vrijwel altijd stapje voor stapje: kijken, kiezen, plaatsen, wachten en wegleggen, en nog eens kijken, kiezen enzovoort. Een heel enkele keer heb ik iets uitgehaald bij dit wandkleed, omdat het me bleef storen, wat steeds een goede actie bleek (ik werd weer blij).
Terwijl ik nog niet helemaal klaar was, ben ik vast gaan puzzelen op de afwerking van de achterkant. De oude lentegroene linnen broek van vriendin Janne had de mooiste kleur en het zachtste materiaal. Ik moest daarvan wel stroken knippen, langs de gaten en versleten stukken 😉. De stroken heb ik aan elkaar gezet met een jeansnaad voor de mooie afwerking, wat op de naaimachine kon. Wat ook op de naaimachine kon was een kant van het biaisband dat ik ter afwerking heb gebruikt, de andere kant moest met de hand om mee te kunnen bewegen met onregelmatigheden. Op het moment dat ik wist dat ik echt niets meer aan het wandkleed wilde veranderen, heb ik met kleine steekjes de groene lap aan de achterkant genaaid. Tot slot heb ik ter afwerking links en rechts nog een lang lint genaaid.
De stok waaraan het wandkleed hangt heb ik ooit ergens in de natuur gevonden en met mijn mes bewerkt. Ik sleep die stok al jaren met me mee en nu heeft het een perfect doel gevonden. Hij is krom inderdaad, dus was het eraan zetten van de blauw stroken een klusje van passen en meten. Op het aller-, allerlaatst heb ik mijn naam op een strookje lint geborduurd en rechtsonder op het wandkleed genaaid.
