Feuilleton Abramovic - PhD

Aflevering 115 Louise Bourgeois (1911-2010)

Louise Bourgeois (poster) en kunstwerk ‘Filette’ (klein meisje), latex, gips en ijzerdraad. Foto: Susan Hol, met toestemming Haags Gemeentemuseum, in kader van artikelen over vrouwen in de kunst voor tijdschrift Lover.

Ze kwam al even ter sprake in aflevering 114, Louise Bourgeois. Precies de kunstenaar die Judy Chicago voor ogen had, want als er íemand in is geslaagd de eigen omstandigheden te transformeren naar haar onderwerp, dan is dat wel Louise Bourgeois. Is zij daarmee, de woorden van Chicago volgend (zie ook aflevering 114), een echt grote vrouwelijke kunstenaar geworden?

Ik zou zeggen: gewoon een groot kunstenaar (v). Het heeft even geduurd voor we het allemaal doorhadden, maar het kwartje is ondertussen wel gevallen.

Voor de beroemde criticus Lucy R. Lippard was het indertijd moeilijk om een raamwerk te vinden dat levendig genoeg was om het werk van Bourgeois erin te vangen. Ze schreef erover in Artforum, 13, no.7, maart 1975.

Ze schrijft dat het min of meer irrelevant is gebleken om in het werk van Bourgeois een enigszins evolutionaire of kunsthistorische orde aan te brengen, of om het te zien in de context van de een of andere kunstgroep. Welke benadering dan ook – abstract, figuratief, seksueel expliciet, pijnlijk, of chaotisch – en welk materiaal dan ook – vergankelijke latex en gips, traditioneel marmer en brons, hout, cement, verf, was, hars – kan dienen haar eigen behoeften en emoties vorm te geven, aldus Lippard.

Volgens Lippard, en ik ben het met haar eens, is abstracte kunst zelden zo direct en eerlijk beïnvloedt door de psyche van de maker. Elke periode uit Bourgeois’ werk lijkt te corresponderen met de verborgen ritmes van haar leven op dat moment. Het beweegt als eb en vloed heen en weer tussen ongerustheid, tederheid, angst, woede, en, soms, een stoïcijnse kalmte. Geobsedeerd door haar inhoud, beweegt ze heen en weer tussen technieken en stijlen, en doet ze wat ze moet doen om de beelden die haar niet loslaten te bezweren. Het steeds veranderende resultaat weerspiegelt voornamelijk een interne grilligheid en slechts secundair een extern eclecticisme.

Ik vind dat mooi en correct geobserveerd door Lippard.

Eclecticisme is trouwens elementen uit stijlen uit het verleden combineren. Hoe ziet dat eruit in het werk van Bourgeois?

About the author

Susan Hol

Ontdek meer van Susan Hol

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder