Geraakt worden is een particuliere, subjectieve beleving, maar toch ook weer niet.
Ik, het subject, ben degene die bij het zien van dat object of die performance geraakt wordt en niet een ander. Ik vind iets mooi of afschuwelijk. Mijn vriendin heeft haar eigen beleving en mijn vriend weer de zijne.
Iedereen heeft, als je het zo bekijkt, een particuliere, subjectieve beleving.
Maar wij hebben dat allemaal, dus samen maakt dat volgens Kant subjectieve geldigheid voor iedereen. Ofwel: die particuliere subjectieve beleving geldt voor elk subject en niet voor de objecten.
Als je een begrip vormt op basis van je waarneming en met behulp van je verstand (zoals ‘kaars’, zie aflevering 10), dan maak je gebruik van, wat de filosoof Immanuel Kant noemt, je ‘kenvermogens’.
Wat hebben kenvermogens te maken met ‘geraakt worden’?
