Foto gevonden bij The Art Stack.
De samenstellers van de tentoonstelling feministische kunst internationaal (1978) zijn ervan uitgegaan dat feministische kunst een vertellende, betogende kunst is. Ze hebben daarom de tentoonstelling naar onderwerp ingericht, niet naar vormcriteria, en vijf thema’s gekozen (zie aflevering 106).
In de afleveringen 158-185 kwam het eerste thema aan bod: bewustwording van en verzet tegen stereotype rolpatronen van mannen en vrouwen.
Het tweede thema gaat over: van binnen naar buiten, rolpatronen van vrouwen en mannen in beeld. Ook dit thema is geschreven door Liesbeth Brandt Corstius (1940), kunsthistorica en inmiddels oud-museumdirecteur (feministische kunst internationaal, 1978, p.36-39).
Je wilt net als je broer naar school, maar moet je moeder thuis helpen: je bent een meisje en gaat toch trouwen. Je wilt naar de universiteit, maar vrouwen worden daar niet toegelaten. Je wilt leren schilderen, maar alleen mannen mogen de anatomie van een naakt mens bestuderen: schilder jij maar fijn bloemen. Je wilt je eigen inkomen vergaren … goed zeg, die man heeft nog wel een typiste nodig. Enzovoort, enzovoort. Als je jong bent zit je vol plannen en hunker je naar avonturen. Grenzen? Pffft, dat is voor oude mensen. Tot je in je enthousiasme tegen de eerste door mannen/cultuur gecreëerde grens aan bonkt. Versuft schud je even je hoofd … en dooooor! Baf, daar is de volgende grens.
In de jaren 1970 was de frustratie daarover enorm. Brandt Corstius noemt een aantal kunstenaars die dit gevangen zitten in onmogelijkheden heeft verbeeld met verschillende soorten kooien (1978, p.36).
Lydia Schouten (1948) bijvoorbeeld loopt in een kooi met echte tralies als een gevangen tijger in het rond, waarbij waterverfpotloden aan de tralies gekleurde strepen op haar achterlaten:
Kooi / Cage-uitvoering (30 ‘), 1978
Kooi van 2x2x2m met ingebouwde waterverfpotloden
Galerie Alto, Rotterdam, Nederland
Zomerfestival, Groningen, Nederland
Symposium d’Art Performance, Lyon, Frankrijk
vimeo 2’29”
Birgit Jürgensen (1949-2003) tekende iets vergelijkbaars, een huisvrouw, te herkennen aan haar huishoudschort en de op het hoofd geknoopte doek, met een tijgersnoet klauwend achter tralies.
Kirsten Jüstesen (1943) toont een vierkante kartonnen doos waarin een vrouw dubbelgevouwen klem zit (zie afbeelding bij deze aflevering).
Verita Monselles (1929-2005, zie ook aflevering 153) creëerde een vergulde kooi, behangen met parels en bloemen en zachte, tere, doorschijnende lappen, met erin een vogeltje en onderin de kooi een rieten mandje met een zacht kussentje.
Oh zo aanlokkelijk, dat gespreide bedje, maar oeh wat saai na enige tijd. De onzichtbare kooi waarin vrouwen gevangen zaten is door deze kunstenaars naar de oppervlakte gehaald en zichtbaar gemaakt.
