Feuilleton Abramovic - PhD

Aflevering 193 Belangrijk: een Professional Artist’s Resume Kit!

May Stevens, Soho Women Artists, 1977-78, acrylic on canvas, 198.1 x 360.7 cm, 78 x 142 in., Courtesy May Stevens and Ryan Lee Gallery, © May Stevens.

Foto gevonden bij Aware Women Artists.

May Stevens verbond politiek, creativiteit, reflectie, het persoonlijke leven en actie in haar schilderij Mysteriën en politiek (zie aflevering 192). Dit was niet zomaar het werk van een ‘hobbyiste’, zoals vrouwelijke kunstenaars in die tijd vaak werden gezien. Maar buiten dat, buiten het trotseren van die neerbuigende blik van de buitenwereld, doet May Stevens iets belangrijks:

Ze neemt haar eigen werk en haar collega’s zeer serieus.

Niet alleen Mysteriën en politiek laat dit zien, ook haar werk Soho Women Artists (zie afbeelding bij deze aflevering). Stevens omringt zichzelf op dat schilderij met kunstenaressen als Harmony Hammond, Joyce Kozloff en Miriam Schapiro, en haar andere kunstwerken (Big Daddy en Artemisia Gentileschi) zijn op de achtergrond te zien.

Het was best een ‘dingetje’ om je eigen werk serieus te nemen in die jaren. Nu is het voor elke (beginnend) kunstenaar niet gemakkelijk om voet aan de grond te krijgen in de officiële kunstwereld, de wereld van de aanvaarde maatstaven van academies, kunsthandels, verzamelaars en musea (zie ook aflevering 139). Maar mannen passen gemakkelijker binnen de mannelijke kunstnormen, binnen en buiten de kunstwereld, hebben aansprekende voorbeelden voor het oprapen en kunnen gebruikmaken van een mannennetwerk.

Het werk van vrouwen is zeer lange tijd weggezet met denigrerend bedoelde stempels als ‘kunstnijverheid’ of ‘toegepaste kunst’, en hebben mede daardoor ook zelf moeite hun eigen vak serieus te nemen, zich nadrukkelijk als kunstenaar te presenteren.

Liesbeth Brandt Corstius haalt een uitspraak van ‘een Amsterdamse kunstenares’ aan: ‘Je hebt als vrouw aanvankelijk toch niet zo het idee dat wat je maakt werk is, je denkt toch eerder aan vrijetijdsbesteding.’ Deze kunstenares had in Italië ‘wat rondgelopen door de stad en foto’s gemaakt’. Pas toen haar vriendin uitriep: ‘dat is werken!’, kon ze er anders tegenaan kijken. Immers, ze gebruikte die foto’s voor haar werk. ‘Maar voordat je dat aan jezelf hebt duidelijk gemaakt en je ook zo opstelt, dat neemt tijd. Kunstenaressen zouden zich veel professioneler moeten opstellen.’ (feministische kunst internationaal, 1978, p.39).

Een kunstenaar, Myrna Shiras, liet zich inspireren door dit ‘gedoe’ en maakte de Professional Artist’s Resume Kit, een koffer vol grote dia’s van haar werk, public-relations foto’s van haarzelf, een groot boek met formulieren te gebruiken voor inzendingen naar tentoonstellingen, enzovoort. ‘We moeten onszelf verkopen om te overleven’, zei ze. (1978, p.39)

Nu ben ik natuurlijk enorm nieuwsgierig naar die Professional Artist’s Resume Kit, maar helaas, niets meer te vinden over de kunstenaar en haar werk. Alleen wat foto’s op flickr van, naar het schijnt, een tentoonstelling van Myrna Shiras’ ‘Kit’.

Tot zover het tweede thema uit de catalogus feministische kunst internationaal: binnen naar buiten, rolpatronen van vrouwen en mannen in beeld, en op naar het derde thema: vrouwelijke seksualiteit in de feministische kunst.

About the author

Susan Hol

Ontdek meer van Susan Hol

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder