Foto van de site van de kunstenaar.
Het vierde punt van Rosa Lindenburg (zie aflevering 217) is bevrijding en herwaardering eigen lichaam, seksualiteit en erotiek, maar schrijft zelf dat hiervan weinig voorbeelden te vinden zijn in de feministische kunst. Waarom? ‘Omdat de meeste vrouwen nog op weg zijn’, schrijft ze (feministische kunst internationaal, 1978, p.50).
Ze noemt wel weer een werk van Joan Semmel (zie ook de afleveringen 194 en 197), de kunstenaar die in staat is met haar werk de vrouwelijke toeschouwer te bereiken. De nieuwe vrouwbeelden die zij creëert zijn gemakkelijk om je mee te identificeren. Haar schilderijen tonen seksualiteit in gelijkwaardigheid en zonder prestatiedwang.
Het vijfde punt op het lijstje van Rosa Lindenburg is de openlijke interesse van vrouwen voor mannelijke lichamelijkheid en seksualiteit. Hiervan is schande gesproken, tenminste, bij kunstwerken die geen blad voor het beeld hadden genomen. Zo schildert Sylvia Sleigh mannen in een kwetsbare houding, op dezelfde manier als mannen hun vrouwelijke modellen schilderen. ‘Mannen vinden het bedreigend om op een schilderij een penis in erectie te zien’, aldus Lindenburg, ‘Is het ongewoonte of verlegenheid ten opzichte van een vrouwelijk publiek?’ (1978, p.50)
Er is nog een kunstenaar die de man met de penis in erectie schildert, Eunice Golden. Maar zij maakt er een ‘landschap’ van. Of, zoals Lindenburg het verwoord: ‘…een nieuwe Eros, waarbij fysieke kracht, emotionele aanwezigheid en het opgaan in de omgeving door elkaar heen lopen. De man, symbool van cultuur, wordt opgenomen in de natuur.’ Nou, dát is nog eens een statement in een tijd waarin de vrouw als ‘natuur’ wordt beschouwd, niet al te slim en zeker niet in staat tot zoiets als cultuur. Het werk van Golden heet Landscape #160, 1972 en een foto ervan is te vinden op haar site.
