Foto van site kunstenaar.
Met het kunstwerk van The Dinner Party van Judy Chicago worden negenendertig vrouwen geëerd met een tafelcouvert, waarvan de borden het brandpunt zijn, schrijft Rosa Lindenburg (feministische kunst internationaal, 1978, p.68, zie ook aflevering 261).
Deze borden staan op kleedjes die in stijl, techniek en voorstelling aansluiten op de periode van de geëerde vrouwelijke persoonlijkheid. Het couvert omvat verder nog een porseleinen mes, vork en lepel, een bokaal met een gouden binnenzijde en een met goud afgezet servet. De borden zelf zijn beschilderd. In de loop van het werkproces zijn zij meer in de hoogte opgebouwd als sculptuur. (1978, p.68)
De voorstelling op de borden gaat in alle gevallen uit van de vaginale vlindervorm die Judy Chicago sinds 1972 heeft gehanteerd, aldus Lindenburg (1978, p.68, zie ook afleveringen 110-114; 133; 143; 217; 226). De essentie van elke persoonlijkheid is gevangen in deze vorm. (1978, p.68)
De couverts beginnen in de prehistorische tijdperken en eindigen bij de recente geschiedenis en kunstenaar Georgia O’Keeffe, inspirator van Chicago’s vrouwelijke beeldtaal, en in die jaren 1970 nog levend en wel. Staatsvrouwen als Elizabeth I van Engeland, geleerden als Isabelle D’Este, dichters als de Griekse Sappho, schrijvers als Virginia Woolf, feministen als Mary Wollstonecraft, kunstenaars als Anna van Schuurman, vormen de keten van de geschiedenis bekeken vanuit een vrouwelijk standpunt. (1978, p.68)
Naast het eren van de vrouwelijke persoonlijkheden die hun sporen hebben nagelaten in de westerse beschaving, voert het kunstwerk ook de traditioneel door vrouwen gehanteerde technieken ten tonele, aldus Lindenburg. Het keramiek van de borden, borduurtechnieken op de kleedjes; bij elke historische vrouwelijke persoonlijkheid hoort een techniek uit de bijpassende historische periode. (1978, p.42)
Daarnaast is ‘het etentje’ bij uitstek een vorm van sociale creativiteit (zie aflevering 255), waarin de vrouw zowel haar kookkunst als haar conversatietalent kan uiten, schrijft Lindenburg. In tegenstelling tot zulke traditionele creativiteit is het monumentale feestmaal van The Dinner Party bedoeld voor vrouwen, voor haar eigen geschiedenis, zonder dienstbaarheid aan de omgeving en echtgenoot. (1978, p.68)
