Foto gevonden bij Womanhouse.
‘Het verst doorgevoerde voorbeeld van samenwerking is wel de Woman’s Building in Los Angeles’, schrijft Lidewijn Reckman (feministische kunst internationaal, 1978, p.57). ‘Hier zijn allerlei vormen van feministische organisaties en activiteiten – zowel maatschappelijke als culturele – onder één dak gebracht. Er is een galerie, een centrum voor kunsthistorische studies, een boekwinkel, een drukkerij, een uitgeverij, er zijn theaterruimtes en filmzalen.’ (1978, p.57)
De Woman’s Building is ook aan bod geweest in de afleveringen 110-111, maar Reckman vertelt iets meer over wat er gedaan werd, zoals cursussen op allerlei gebied waaronder beeldende kunst, en een twee jaar durende opleiding in feministische kunst op academieniveau, waarbij de deelnemers een kunstgemeenschap vormen en zich samen met verschillende kunstdisciplines bezighouden. Tijdens zomerkunstprogramma’s kunnen feministen zeven weken lang hun creatieve mogelijkheden ontwikkelen, of kunstenaars hun feministische inslag. (1978, p.57)
De basis van de cursussen wordt gevormd door praatgroepen. Het gaat wederom om het bewustwordingsproces en het materiaal dat daaruit voorkomt voor het beeldend werk. Het is een vorm van samenwerking die ook te zien was bij Womanhouse, Los Angeles, 1971 (zie afleveringen 145, 217, 263-264). Een leegstaand huis kreeg zeventien kamers die elk een facet toonden van de dagelijkse sleur van het huisvrouwenbestaan. Aan de buitenkant keurig netjes en onopvallend, aan de binnenkant een grote dikke vette breuk met het beeld van de zorgende moeder, de perfecte gastvrouw, de attractieve minnares, de sobere huisvrouw en de punctuele, vindingrijke kokkin. (1978, p.57)
Het ging bij al die programma’s indertijd om de persoonlijke ontwikkeling en de professionele ontwikkeling tegelijkertijd. Je zag het niet alleen in Amerika, maar ook in Europa. Zo baseert Urike Rosenbach (zie ook aflevering 156) in Duitsland vanaf 1976 cursussen, bestaand uit drie fasen: theorieonderzoek (vrouwengeschiedenis), bewustwording (praatgroepen), praktijk (met materiaal uit de vorige twee fasen). Ze heeft vier groepen begeleid, maar moest elke groep om verschillende redenen weer afbreken. (1978, p.57)
In die tijd is in Nederland nog niets begonnen op dat gebied, maar er is wel begonnen met discussies over een opleiding binnen de Stichting Vrouwen in de Beeldende Kunst (SVBK). Verder zijn er zomerweken voor kunstenaars (v) waar het werk van en met elkaar besproken wordt, de beroepspositie onder de loep wordt genomen en met video geëxperimenteerd. Tot slot zijn er plannen voor vrouwenkunsthuizen, vrouwencultuurcentra en andere activiteiten om een feministisch kunstcircuit te realiseren. (1978, p.58)
