Foto gevonden bij Vice.
Het feministische aspect van het werk van Lili Lakich ligt in het groots afficheren van zeer persoonlijke gevoelens, schrijft Marlite Halbertsma (feministische kunst internationaal, 1978, p.78; zie ook aflevering 285).
Het gaat om gevoelens die vrouwen niet mochten hebben of in ieder geval moesten verbergen: de liefde voor andere vrouwen en de emoties van verlatenheid na een relatie die meestal al in isolement was ontstaan. Lakich kiest bewust voor de tegenstrijdigheid tussen de intieme boodschap en de metershoge opvallende vorm: het persoonlijke is politiek/publiek, aldus Halbertsma (1978, p.78).
Het grote formaat, de eenvoudige heldere vorm en de sprekende kleuren geven naar het idee van Halbertsma de verbeelde emoties een vanzelfsprekendheid die eigenlijk helemaal niet vanzelf spreekt, maar dat wel zou moeten doen.
Een andere kunstenaar die zich door schrijfsters laat inspireren is Ursula Bierther, in 1944 in de BRD geboren. Centraal in haar werk staan de relatie tot het eigen lichaam en de relatie tussen vrouwen onderling (zie ook aflevering 219). Het ritme van de afbeelding en de relaties tussen de vrouwen zijn belangrijker dan een weergave van de gesloten vorm van elke vrouw op zichzelf, schrijft Hedy Buursma (extra info feministische kunst internationaal, 1978, p.64).
De kunstenaar probeert volgens Buursma in visuele termen het eigene van de lesbische erotiek weer te geven, waarbij onderlinge verbondenheid en onafhankelijkheid zich speels met elkaar vervlechten. Daaroverheen schrijft de kunstenaar teksten van schrijfsters die zich diepgaand met hun eigen vrouwelijkheid bezighielden: Sappho, Virginia Woolf, Else Lasker-Schüler. Alleen zijn deze woorden nagenoeg onleesbaar, aldus Buursma. Zij denkt dat het net van woorden belangrijker is dan het direct begrijpelijke en herkenbare. (1978, p.65)
Benieuwd naar werk van kunstenaar Ursula Bierther? Ik ook! Helaas is er van haar erg weinig te vinden op internet.
