Foto gevonden op site kunstenaar.
Naast de performances in De Appel, te Amsterdam (zie afleveringen 296-303), werden er ook video’s, films en documentatiemateriaal getoond. Hiervoor is een aparte catalogus gemaakt die – voor zover ik kan achterhalen – niet meer verkrijgbaar is.
Op de site van De Appel worden wel de kunstenaars genoemd die video’s en films (zouden) vertonen, te weten Lynda Benglis, Mary Beth Edelson, Suzanne Lacy, Natalia LL, Christa Maiwald, Susan Milano, Susan Mogul, Ulrike Rosenbach, Marja Samson en Hannah Wilke. Ook vond ik nog een pagina op deappel.nl met wat oude foto’s van en een klein beetje tekst over de video’s.
In de tentoonstellingscatalogus feministische kunst internationaal staat vermeld dat om verschillende redenen de video’s van Natalia LL en Mary Beth Edelson niet getoond worden (1978, p.100). Natuurlijk heb ik flink gezocht naar dat oude videomateriaal, waarbij ik allereerst heb geprobeerd erachter te komen om welke video’s het gaat.
Van één kunstenaar weet ik dat zeker, omdat zij dat in haar Resume op haar website heeft opgenomen. Dit is het geval bij Susan Mogul (1949). Verder heb ik iets bruikbaars kunnen vinden van Lynda Benglis, Suzanne Lacy, Marja Samson en Hannah Wilke. Van Christa Maiwald heb ik echt niks kunnen vinden en van Susan Milano bijna niets, eigenlijk alleen een foto en een paar woorden over de video op die bovengenoemde pagina van De Appel.
Video’s van Ulrike Rosenbach zijn eerder aan bod gekomen in dit feuilleton, bijvoorbeeld aflevering 145 met Salto Mortale II. Op haar een eigen, uitgebreide website is ook het nodige te vinden. Video’s van Mary Beth Edelson (1933) zijn schaars, en gaan eigenlijk altijd óver haar in plaats van dat de video zelf het kunstwerk is. Er is overigens in dit feuilleton genoeg over haar te vinden (bijvoorbeeld de afleveringen 152, 192, 205, 217 en 291-295).
Van Natalia LL vond ik in eerste instantie maar één video, waarop ze – gezicht in close-up – een banaan eet. Niet zomaar hap-kauw-slik-weg, nee, traag verorbert ze de banaan met veel tong- en lipbewegingen. Je kunt het niet eens suggestief noemen, daarvoor is het te plat, te overduidelijk wat de bedoeling is. Die ene video, die oorspronkelijk ruim een half uur duurt (?), vind je wel vele malen terug, in – meestal door mannen – geknipte versies van een paar minuten. Daarnaast zijn van dezelfde beelden series foto’s te vinden.
En wat denk ik dan? Iets heel simpels, namelijk: Waarom?!?!?! Wat betekent: toch maar verder speuren. En ik heb inderdaad meer gevonden. Zelfs een uitgebreide website.
Maar eerst aandacht voor Lynda Benglis.
