Foto gevonden bij Geheugen van Nederland
Feministische kunst mislukt, kopte Jan Bart Klaster in Het Parool op 13 december 1979. De inhoud laat zich raden. In dit geval ook letterlijk: online is het niet te vinden en zelfs de krant heeft het niet in haar digitale archief bewaard.
Een snippertje van het stukje is terug te vinden in het artikel Feministische kunst een (on)haalbaar ideaal? van Ingelies Vermeulen. Zij citeert daar Klaster die schreef: ‘feministische kunst van vandaag staat nog in de kinderschoenen’. Waarmee hij wilde zeggen, zo begrijp ik van Vermeulen, dat feministische kunst zich als nieuwe vorm van kunst eerst maar eens moest bewijzen. (2006, p.176, zie ook aflevering 317)
Maar wat er dan precies ‘mislukt’ was aan de feministische kunst? Ik bedoel, hoe kan iets dat ‘nog in de kinderschoenen staat’ al mislukt zijn? Vreemd. Wel, in ieder geval had Jan Bart een pakkende kop.
In veel recensies van de tentoonstelling blijkt begripsverwarring een item. Mensen weten niet wat ze onder feministische kunst moeten verstaan. In de Avenue van november 1979, bijvoorbeeld, besteedt Liesbeth Brandt Corstius daar aandacht aan, zo schrijft Vermeulen. (2006, p. 176-177)
De kunsthistorica Liesbeth Brandt Corstius is al eerder in dit feuilleton genoemd, bijvoorbeeld in deel5A (afleveringen 158-185) bij de bespreking van het eerste thema Feministische kunst uit de catalogus feministische kunst internationaal (1978, p.19-35): bewustwording van en verzet tegen stereotype rolpatronen van mannen en vrouwen.
Brandt Corstius lijkt in haar artikel in de Avenue iemand te citeren die zegt: ‘Feministische kunst, dat kan toch niet, dat bestaat niet, dat is toch geen kunst; zeker een soort sociaal realisme; kunst met een boodschap is nooit goede kunst, dus geen kunst.’ Vervolgens schrijft Brandt Corstius: ‘Vooroordelen en begripsverwarring om twee woorden: feministische kunst. Dat is niet zo verwonderlijk. Beide woorden, zowel feminisme als kunst, betekenen voor iedereen weer wat anders.’ (in: 2006, p. 176-177)
Volgens Vermeulen moest het samenvoegen van twee ‘zeer subjectieve termen’ wel problemen opleveren. ‘Dat constateerde ook Ella Reitsma in haar stuk voor Vrij Nederland’, aldus Vermeulen. (2006, p. 176-177)
