De foto is gemaakt door fotograaf Catrien Ariëns, en geplaatst bij Het Geheugen.
De tentoonstelling Feministische Kunst Internationaal, 1979, in het Haags Gemeentemuseum hinkt dan misschien op twee gedachten: het werk van vrouwen aanprijzen, en het feminisme verspreiden … maar is dat erg? Volgens veel recensenten wel, die trekken denigrerende of helemaal geen conclusies. (Zie ook aflevering 319).
De conclusie van Ella Reitsma is dat op de tentoonstelling ‘vele goede en minder goede stijlen en technieken te zien’ zijn. Ze wil het alleen geen feministische kunst noemen. Ze vindt het kunst van vrouwen waarin bepaalde vrouwenproblemen worden belicht. (In: Feministische kunst een (on)haalbaar ideaal?, Ingelies Vermeulen, 2006, p.177, zie ook aflevering 319.)
Reitsma was niet de enige, en misschien ook niet de eerste, maar zeker niet de laatste die een dergelijke conclusie trok.
Maar het uitgangspunt van de vrouwen die de tentoonstelling Feministische Kunst Internationaal organiseerden was: ‘het idee dat vrouwen een eigen leef- en denkwereld hebben die binnen de bestaande patriarchale cultuur niet goed tot uitdrukking kon komen’, aldus Vermeulen (2006, p.170). Hoe ontstond dan de stap naar ‘feministische kunst’?
De vrouwen die de tentoonstelling samenstelden waren allemaal lid van de Stichting Vrouwen in de Beeldend Kunst (SVBK), die in 1977 was opgericht door de kunsthistorici Liesbeth Brandt Corstius (zie ook aflevering 318) en Josine de Bruyn Kops (1940-1987). De SVBK ontstond na een oproep in het maandblad Opzij. De bedoeling was om vrouwelijke kunstenaars met elkaar in contact te brengen en documentatie over vrouwelijke kunstenaars te verzamelen. Krachten bundelen! Dat was het hele idee. Kunstenaressen moesten meer zichtbaar worden, zodat een groter publiek de kwaliteit van hun werk zou kunnen zien. (2006, p.170)
Het doel van de SVBK was tweeledig: de culturele bijdrage van vrouwen zichtbaar maken, met name op het gebied van beeldende kunst, en het bevorderen van de emancipatie van vrouwen die zich bezighielden met beeldende vormgeving. (2006, p.170)
Waarom waren het juist de kunstenaressen en de vrouwelijke kunsthistorici die zich organiseerden?
