De SVBK-vrouwen kwamen tot een indeling van de tentoonstelling die de kijker bewust moest maken van vastgeroeste patronen tussen man en vrouw. Daarnaast moesten er voorbeelden voor verandering aangedragen worden. (Ingelies Vermeulen, 2006, p.171, zie ook aflevering 321).
Die indeling is eerder ter sprake gekomen in dit feuilleton, het zijn de vijf thema’s die in de afleveringen 158-280 zijn besproken:
- bewustwording van en verzet tegen stereotype rolpatronen van mannen en vrouwen;
- herwaardering van creatieve uitingen van vrouwen in het verleden en in andere culturen;
- vrouwelijke seksualiteit in de feministische kunst;
- zoeken naar inspirerende voorbeelden van vrouwen uit heden en verleden, die laten zien dat een vrouw meer en anders kan zijn dan de gangbare clichés vrouwen graag doen geloven;
- samenwerking tussen feministische kunstenaressen onderling en tussen de feministische kunstenares en haar vrouwenpubliek (zie ook aflevering 106).
Er is aparte aandacht voor de nieuwe vormen van kunst die nog niet in de greep zijn van de mannelijke waarden en normen, zoals video en performance, omdat veel vrouwen hiernaar grijpen.
De media besteden veel aandacht aan de tentoonstelling. Kunstschrift komt met een themanummer over vrouwelijke kunstenaars, in Museumjournaal is het hele jaar veel aandacht voor feministische kunst. Intermediair, Vrij Nederland, De Nieuwe Linie en Opzij hebben ook aandacht voor feministische kunst. De NOS zorgt voor een filmreportage en laat vier deelnemende kunstenaressen uitvoerig aan het woord. (2006, p.175)
Na de opening van de tentoonstelling komt het NRC Handelsblad met de meest negatieve recensie, aldus Vermeulen. Een zekere M.M.M. Vos, Marcel, blijkt, na enig zoeken op internet, noemt de tentoonstelling ‘beschamend’ en ‘beledigend voor iedere vrouw die serieus in de kunst werkzaam is of was’. ‘De Haagse tentoonstelling is een complete ramp’, gaat hij verder. ‘De artistieke stormloop op het gehate patriarchaat eindigt in een moeras van prietpraat en onbenulligheid.’ (In: 2006, p. 175)
De meest positieve recensies kwamen van het Algemeen Dagblad, de recensent zag veel humor en vrijgevigheid, en de Volkskrant, met een recensent die feministische kunst gelukt vond.