Foto gevonden bij wikip.
Marlite Halbertsma en Hanneke Dantuma geven de eerste aanzetten tot een feministische kunstkritiek, zo schrijft Ingelies Vermeulen in haar artikel Feministische kunst een (on)haalbaar ideaal? (2006, p.175, zie ook aflevering 323).
Marlite Halbertsma is een ‘oude bekende’ in dit feuilleton, maar wie is Hanneke Dantuma? De vrouw op de foto bij deze aflevering. Verder had ik geen idee, die foto was alles wat ik kon vinden toen ik 2 september 2019 dit blog plaatste. Maar vandaag, 7 maart 2021, verscheen er ineens een berichtje van Hanneke Dantuma in mijn mailbox! Echt ontzettend leuk. Hanneke laat mij weten dat ze inderdaad de vrouw op de foto is en dat de foto gemaakt is in de warme zomer van 1977 bij een van de redigeersessies van Wilde Rozen, een boek dat een product is van de Damesschrijfbrigade Dorcas, collectief van vier vrouwen, ook te vinden op wikip.
Halbertsma en Dantuma stellen in 1977 dat er drie soorten kunst van vrouwen bestaat, namelijk neutrale kunst, vrouwenkunst en feministische kunst. De neutrale kunst omvat dan natuurlijk het mannenconcept, want kunst gemaakt door mannen was de standaard. Vrouwen die zich aanpasten aan die standaard maakten ‘neutrale kunst’. (2006, p.175)
Vrouwenkunst heeft vooral de persoonlijke belevingswereld als onderwerp. Deze kunstenaressen maken gebruik van het eigen lichaam, ervaringen met geboorte en het moederschap. Feministische kunst kan alleen die titel krijgen als het feministisch engagement direct herkenbaar is. Deze kunst moet wel visionair en agressief zijn, of als zodanig overkomen, omdat het een verandering van de status quo beoogt. (2006, p.175-176)
Eenmaal lekker bezig, formuleren deze vrouwen meteen het einddoel van het feminisme: een maatschappij waarin sociale en culturele ongelijkheid is opgeheven en ieder individu zich onbelemmerd kan ontplooien. (2006, p.176) Ik zou zeggen: hesjtek Goeie! Dat we dit anno 2019 nog niet gerealiseerd hebben … pffft.
Maar wat nu te denken van de conclusie van Ella Reitsma in aflevering 320. Zij zag op de tentoonstelling vele goede en minder goede stijlen en technieken, maar geen feministische kunst, alleen kunst van vrouwen waarin bepaalde vrouwenproblemen worden belicht.
De SVBK-vrouwen hadden een verweer op deze kritiek.
