Foto gevonden bij Fad Magazine.
Het activisme van de Amerikaanse vrouwen is volgens Roszika Parker en Griselda Pollock onmiskenbaar van invloed (zie ook aflevering 344). Zij organiseren demonstraties, tentoonstellingen, galerieën voor alleen vrouwen, onderwijsprogramma’s en doen onderzoek naar vrouwelijke kunstenaars in het verre en minder verre verleden.*
Maar die invloed van de Amerikaanse vrouwen is niet het enige. Er is ook op internationale basis een heel actieve uitwisseling van ideeën en personen, ofwel feminisme is een internationale beweging. En natuurlijk zijn er verschillen. In elk land of elke regio ter wereld waar vrouwen hun strijd voeren, ontwikkelt de beweging zich op basis van lokale socio-economische en ideologische kenmerken.*
Hoewel het ontwikkelingspatroon in elk gebied anders is, zijn er algemene kenmerken die deze specifieke dingen een relevant onderdeel maken van het totaal aan feministische activiteiten, aldus Parker en Pollock. Een belangrijke opmerking van deze auteurs voor hun boek, want ze geven aan dat ze graag de grote lijn bespreken en niet elke feministische activiteit willen opnoemen. Zij willen de belangrijkste ontwikkelingen in Engeland van de jaren 1970 en 1980 in kaart brengen. Wat waren de belangrijkste feministische debatten en mijlpalen? Daar gaat het ze om.*
Het Britse gezichtspunt moet tegelijkertijd een bijdrage zijn aan de geschiedenis van een internationale beweging en de voortdurende strijd die op zoveel plekken in de wereld plaatsvindt.*
Parker en Pollock beginnen met het noemen van de eerste tentoonstelling van de Women’s Liberation Art Group, in Woodstock Gallery in Londen. Een opsomming van deelnemers volgt, waaronder Margaret Harrison die in aflevering 189 aan bod is gekomen. Ze noemen specifiek Liz Moore (1944-1976), vanwege haar statement die de gevoelens verwoordt van de vrouwen over hun beslissing om samen een expositie te doen, en hun groeiende ambities om kunst te veranderen door hun collectieve aanwezigheid.
