Afbeelding gevonden bij de National Library of Australia.
De kunstenaars proberen tijdens de openbare bijeenkomst (zie aflevering 351) ‘dapper een constructieve discussie te organiseren’, aldus de auteur in het feministische tijdschrift Spare Rib (1973, no.12, p.19, zie ook aflevering 349-351).**
Een verloren zaak, want al gauw lopen de gemoederen in de Swiss Cottage Library hoog op. Er heerst vooral boosheid en er worden veel hoogdravende woorden gebruikt. Ann Berg, een van de deelnemende kunstenaars aan de tentoonstelling Womanpower (zie aflevering 349), probeert het doel van haar en haar collega’s uit te leggen, zo schrijft de auteur en citeert haar: ‘het bewustzijn van vrouwen vergroten om zich bewust te worden van zichzelf als creatieve wezens’. Het antwoord daarop van iemand uit het publiek is: ‘vrouwelijke kunstenaars kunnen pas vrij zijn als je de hele arbeidersklasse bevrijdt hebt’.**
‘De bijeenkomst barst al snel uit in een chaotische verscheidenheid aan gedrag’, schrijft de auteur en geeft daarvan een beeldend verslag. Als eerste noemt ze een man die zijn T-shirt aan stukken trekt en verklaart: ‘Ik mag dan het lichaam van een man hebben, maar ik heb de ziel van een vrouw’. Terwijl hij dat doet, schrijft ze vervolgens, springt een andere man overeind die een tirade over zijn moeder afsteekt. Tot slot noemt ze een derde persoon die ondertussen schreeuwend rondloopt op de bijeenkomt met de woorden dat ‘we allemaal morele burgerwachten zijn’.**
Het moet inderdaad een ongelooflijk zootje geweest zijn op die bijeenkomst. De auteur sluit haar verslag dan ook af met de woorden: ‘Als je een gefrustreerde deelnemer aan de bijeenkomst bent en echt de gezichtspunten van de kunstenaars wilt weten, lees dan hun pamflet Towards a Revolutionary Feminist Art’ (zie ook aflevering 349). Het pamflet is voor 10 pence te verkrijgen.**
Het pamflet is inmiddels online beschikbaar gesteld door de National Library of Australia (NLA). Het pamflet is gescand, dus het duidelijk ouderwets typmachinewerk, inclusief verbeteringen met typex :-), is zichtbaar. Op de eerste pagina staan de contactgegevens van Monica Sjöö, Liz Moore en Ann Berg. Daarna komt het stuk getiteld Artists connected with the women’s liberation movement, geschreven door Moore in maart 1971 (zie ook aflevering 346). De eerste zin luidt: ‘Het is moeilijk om een professioneel kunstenaar te worden als je een vrouw bent’ en ze vervolgt met: ‘Dat idee is voor de meeste mensen een contradictie in termen’. (NLA)
Dus het idee professioneel kunstenaar + vrouw is, als ik die contradictie even dieper uitwerk, net zoiets als vloeibaar + ijs of vierkant + cirkel. Een beeldende manier om de situatie van de vrouwelijke kunstenaar te omschrijven.
