Feuilleton Abramovic - PhD

Aflevering 359 De vrouw als ding dat je cool van commentaar voorziet

Installation view. Christine Kozlov’s Nine Books Neurological Compilation: the physical mind since 1945 installed in c. 7,500 at the Walker Art Center, 1973.

Foto gevonden bij Walker Art.

De beroemde Amerikaanse critica Lucy Lippard stelt in 1973 een tentoonstelling samen met werk van 26 Amerikaanse en Europese kunstenaars (v) getiteld Ca. 7,500 (zie ook aflevering 358). Het is zeker niet de eerste tentoonstelling die ze samenstelt, maar wel de eerste met alleen vrouwelijke kunstenaars. Voordat de expositie naar Engeland komt, hebben vele prestigieuze galerieën in Amerika de expositie al in huis gehad.

Het is de bedoeling dat Ca. 7,500 in 1974 in de Royal College of Art Gallery in Londen getoond gaat worden, maar deze galerie weigert toch op het allerlaatste moment de expositie in huis te halen. Roszika Parker en Griselda Pollock zien hierin een zoveelste voorbeeld van de ‘nog steeds diepgaande vijandigheid jegens een all-women show in Engeland’. Het warenhuis in Earlham Street, Londen, stelt wel een ruimte beschikbaar.*

‘De expositie toont een ongewone serie werken onder het label ‘conceptuele kunst’, schrijven Parker en Pollock, en leggen even uit wat het is: ‘kunst waarin het idee het belangrijkst is, waarin permanentie, formele of decoratieve waarden ondergeschikt zijn of er gewoon helemaal niet toe doen.’*

Het valt Parker en Pollock op dat weinig van de deelnemende kunstenaars een gevestigde reputatie hebben, maar dat ze wel allemaal middelen onderzoeken om de problemen van de sociale en persoonlijke ervaringen van vrouwen aan te pakken, in de liefde, in het gezin, op straat, op het werk, in kunst en het lichaam. De vrouwen gebruiken daartoe een verscheidenheid aan nieuwe kunstvormen, zoals fotografie, video, dia’s en bewerkte afbeeldingen uit de hedendaagse kunst, de kunstgeschiedenis en media.*

Zo toont Laurie Anderson, jawel dé Laurie Anderson inmiddels, de foto’s die ze neemt van kerels die haar lastigvallen en hun reacties. Ze baalt enorm van het nageroepen ‘Hey Baby’, omdat het een opmerking is die ze naar haar hoofd geslingerd krijgt als ze al is langsgelopen. ‘Het zijn geen pogingen tot communicatie’, merkt ze geïrriteerd op, ‘maar manieren om van mij een ding te maken die je cool van commentaar voorziet.’ Ze besluit uit wraak iets van hen terug te pakken, hun foto. Dat pakt niet altijd even goed uit: sommigen mannen vinden het leuk om door haar gefotografeerd te worden en voelen zich gevleid.**

*Uit het boek Framing Feminism, Art and the Women’s Movement 1970-85. Eds. Roszika Parker en Griselda Pollock, Pandora Press, Londen, 1987, pp.3-78
**Uit: Roszika Parker, Art has no sex. But artists do. In: Framing Feminism, Art and the Women’s Movement 1970-85. Eds. Roszika Parker en Griselda Pollock, Pandora Press, Londen, 1987, pp.3-78

About the author

Susan Hol

Ontdek meer van Susan Hol

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder