Feuilleton Abramovic - PhD

Aflevering 384 Mary Potter, organische, natuurlijke en persoonlijke abstracte kunst

Mary Potter, Bonfire, 1974.

Foto gevonden bij Tate.

De derde van de negen critici (v) die het werk van een door hen gekozen, in Engeland werkende, kunstenaar (v) bespreken in Studio International, het Journal of Modern Art (zie aflevering 363) is Frances Spalding. Zij heeft het werk van Mary Potter (1900-1981) gekozen.*

Spalding vindt het abstracte werk van Potter van een heel aparte en persoonlijke soort. Het komt volgens haar niet voort uit een of andere theoretische basis (zie de afleveringen met Tom Wolfe: 364-379), maar is geheel organisch, natuurlijk ontstaan, geboren uit haar vroegere, meer figuratieve schilderijen.*

De schilderscarrière van Potter laat een opmerkelijk constante ontwikkeling zien, schrijft Spalding. Van het begin af aan maakt ze schilderijen met massieve en dichte pastelkleuren in eenvoudige, heldere tegenstellingen. Ze weet daarbij heel goed de zoetige suggestie die bij deze pastelkleuren vaak voorkomt te vermijden. Haar kleurgebruik en haar algehele ontwikkeling is gebaseerd op zeldzaam gedachtegoed, dat haar ertoe heeft gebracht om zowel het bekwame of sentimentele als het geformaliseerde en geometrische te verafschuwen, aldus Spalding.*

Ze onderbreekt bijvoorbeeld voortdurend haar vormen of schildert ze over om ongewilde samenhang te vermijden. Ze wil ook elke schijn van gekunsteldheid – steeds hetzelfde herhalen – vermijden. Dit is een van de redenen waarom ze haar succes met haar portretkunst in de jaren 1920 afwijst, in die zin dat ze de reeks niet voortzet.*

Dit wantrouwen, deze onwil om zich ergens op vast te pinnen, is onder andere te zien in The Bonfire, het schilderij in de afbeelding bij deze aflevering. Haar benadering van haar onderwerpen en haar gebruik van ruimte in haar werk tonen ook deze onwil, zo vertelt Spalding in haar artikel. Het is daarom een factor die heeft bijgedragen aan de beweging waarbij het figuratieve wordt afgebroken tot haar essentie, tot een abstracte taal die niettemin associatief blijft, aldus Spalding.*

Zij vindt dat de abstracte schilderijen van Potter behoren tot de meest overtuigende en relevante werken. Zonder enige nadruk, maar met een blijvende werking, laten deze schilderijen zien dat het abstracte kunst onderzoek misschien niet zozeer ligt in het universele en theoretische, maar in het persoonlijke en natuurlijke.*

*Spalding, Frances (1977). Women Artists in the UK. Nine women critics write about women artists of their choice working in the UK. Mary Potter. Studio International. Journal of Modern Art, 3, vol.193, no.987: 183-184.

About the author

Susan Hol

Ontdek meer van Susan Hol

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder