Foto gevonden bij Art Cornwall.
De vierde van de negen critici (v) die het werk van een door hen gekozen, in Engeland werkende, kunstenaar (v) bespreken in Studio International, het Journal of Modern Art (zie aflevering 363) is Fenella Crichton. Zij heeft het werk van Marie Yates (1940) gekozen.*
‘Marie Yates is een vrouw die werkt met landschap’, zo opent Crichton haar artikel. ‘Radicale ideeën passen niet heel gemakkelijk in dit raamwerk, omdat we zwaar doordrenkt zijn met vooroordelen over vrouwen en landschap, met als gevolg dat zij op grote schaal verkeerd is begrepen.’*
Toch is deze houding van de buitenwereld enigszins begrijpelijk, schrijft Crichton, maar alleen als het over het vroege werk van Yates gaat. In eerste instantie focust Yates zich op het landschap, omdat zij zich vervreemd voelt van de samenleving en het landschap gebruikt om die gevoelens te symboliseren. Een benadering die in feite samenvalt met een overheersende culturele notie van het landschap: de plaats waar de kunstenaar zich terugtrekt en zich manifesteert als het individu in afzondering.*
In het latere werk gebruikt Yates het landschap voor heel andere doelen, namelijk om haar ideeën uit te drukken over de cultuur waarin de mens verstrikt is geraakt. Deze nieuwe werkwijze is ontstaan uit een groeiend politiek bewustzijn. In de loop van dat groeiproces wijst ze de notie af van de kunstenaar als een soort apart ras met toegang tot een ervaring die, mits goed uitgedrukt, de consument zeker moet verrijken. Met andere woorden: kunst als elite-activiteit moet stoppen en zich bezighouden met sociale veranderingen die gaande zijn.*
Het standpunt van Yates houdt in dat kunst zonder sociale relevantie totaal geen betekenis heeft. Voor haar is er alleen sprake van kwaliteit als de ideologie, die de basis is voor het werk, uitgedaagd wordt. Voor wat betreft sekse en gender … dat komt bij Yates op de tweede plaats. Ze wil niet de persoonlijke kwesties uitlichten, al ondersteunt ze wel de feministische manier van werken van andere vrouwelijke kunstenaars. De kunstenaar accepteert niet het door mannen gedomineerde cultureel-maatschappelijke systeem, en onderdrukt ook niet haar vrouwelijke identiteit.*
Yates begint in de vroege jaren 1960 met schilderen. In die tijd hebben vrouwen maar 1 optie, aldus Crichton…
