Foto gevonden bij Tate.
De makers van de film Night Cleaners realiseren zich dat zij pas een politieke film kunnen maken als zij het heel anders dan anders aanpakken (zie aflevering 394).
De keuze die ze maken is dat ze elk standpunt uit de film laten, van wie dan ook. Ze focussen op de problemen en tegenstrijdigheden tussen, bijvoorbeeld, de overwegend middenklasse vrouwenbeweging en de nachtwerkers. Ze laten de interventies van de filmmakers zien en de invloed van het filmen zelf. De betekenis van de film moet pas vorm krijgen als de toeschouwer zijn of haar denkbeelden aan het werk toevoegt.*
De filmkijker wordt dus aan het werk gezet. Deze is niet langer een passieve consument. Door de gekozen techniek ziet de filmkijker hoe de film gemaakt is, hoe bijvoorbeeld gebruik is gemaakt van slow motion om het uitputtende en eenzame werk van het nachtelijke schoonmaakwerk te beschrijven. Je ziet als kijker hoe de filmakers voortdurend de manier waarop een beeld betekenis produceert ter discussie stellen.*
De ‘natuurlijke’ beeldtaal van een film die samenvalt met de burgerlijke ideologie, wat de filmkijker gewend is, wordt zo met voeten getreden. De kijker is deel van het leerproces van de filmmakers geworden.*
In plaats van een campagnefilm die bruikbaar is voor de schoonmakers, is het een film geworden die een enorm complexe historische situatie laat zien. In de film wordt die complexiteit niet ontkend en ook niet hoe moeilijk het is om tot een oplossing te komen. In feite biedt de film uiteindelijk een bredere betekenis dan de specifieke gebeurtenis van de nachtwerkers in de schoonmaak.*
