In 1973 gaat Mary Kelly samenwerken met Margaret Harrison (zie aflevering 189) en Kay Hunt (onvindbaar op internet) aan de tentoonstelling Women and Work, schrijft Jane Kelly.*
Ook bij deze tentoonstelling is het bewust zijn van het historische moment belangrijk, net als bij het maken van de film Night Cleaners (zie afleveringen 394-395). Die film heeft Mary Kelly aan het denken gezet over vakbonden, ook op haar eigen gebied, en ze wordt de eerste voorzitter van de Artists’ Union. Haar betrokkenheid bij de vrouwenbeweging is een extra stimulans om de relatie te onderzoeken tussen de uitbuiting van vrouwenarbeid en vrouwenonderdrukking.*
De kunstenaars kiezen voor het maken van de tentoonstelling Women and Work een fabriek die vooral draait op parttime vrouwenarbeid. In dat jaar 1973 is ook de Equal Pay Act van kracht geworden, waardoor de kunstenaars een tijd van verandering in de fabriek meemaken. De drie vrouwen krijgen toegang tot de fabriek waar ze allerlei data verzamelen.*
Ze brengen in kaart hoe het management het personeel herstructureert om de fabriekswinsten intact te houden. Het vrouwelijk personeel wordt niet regelrecht gedegradeerd, de aanpak is een stuk ingewikkelder. Het management verzint een herverdelingsproces. Ze stellen excuustruzen aan in de hoogste regionen. Ze kiezen voor meer automatisering en dus ontslagen in de lagere regionen. Ondertussen vindt ook een geleidelijke afschaffing van al het deeltijdwerk plaats, dat traditioneel door getrouwde vrouwen wordt gedaan, en ze introduceren een tweedaagse dienst met de bijbehorende asociale werkuren.*
Op de tentoonstelling Women and Work presenteren de kunstenaars foto’s, documenten (zoals prikklokkaarten), naslagwerken, relevante fabrieksbepalingen, film loops die werk door mannen en werk door vrouwen vergelijken, en geluidsbanden. De tentoonstelling laat een groep arbeidskrachten op weg naar de uitgang zien, ofwel hoe de industrie omgaat met problematische, liberale wetgeving door de bepalingen te herstructureren of te negeren. Alle documentatie van de tentoonstelling is na de expo in het bezit gekomen van het National Museum of Labour History.*
Voor Mary Kelly maakt deze tentoonstelling nog duidelijker hoezeer de verdeling van arbeid in het bedrijfsleven gebaseerd is op de verdeling van arbeid thuis. Ze wordt zich zeer bewust dat het vermogen tot voorplanting als belangrijkste taak voor vrouwen wordt gezien. Deze bewustwording wordt fiks versterkt door het feit dat ze tegen het eind van het project een zoon baart. Ze moet hierdoor een tijdje afstand nemen van het gezamenlijk werken. Een belangrijk boek zet haar aan tot een soloproject.
In deze video vertelt ze zelf over de achtergronden bij Women and Work.
