Na een tijdje wist ik me los te rukken van de foto (zie vorige afleveringen). Ik moest immers ook gewoon door met mijn leven. Wel had ik de foto en het artikel erbij opgeslagen op mijn computer. Waarom? Ik kon toch ook de boel van me afschudden en het hele zaakje vergeten?
Aan de ene kant had ik dat graag gedaan. Aaah, heerlijk, niets van aantrekken, even een stapeltje hout hakken, wat gevallen blad bijeen vegen, genieten van een smakelijk lunch in het najaarszonnetje, met een pittig kopje koffie versierd met eigenhandig opgeklopte melk toe, en dan weer verder met mijn redactiewerk. Niets aan de hand, een voortkabbelend leven, óók heel fijn.
Aan de andere kant … ja, halloo! Ik ben niet voor niets filosoof. Ik ben dol op spitten, analyseren, vragen stellen, uitpluizen, zoeken, ergens achter komen en verder kijken. Voortkabbelen doe ik wel als ik honderd jaar ben! Misschien.
Dus natuurlijk liet die foto mij niet los en kwamen er alleen maar meer vragen bij. Filosofische vragen.
