De punten die Lisa Tickner over de toekomst wil maken (zie aflevering 402) gaan over het materiaal voor kunst en het materiaal voor de kunstenaar, zo schrijft ze. Ze begint met een verhaal over de beginjaren van Kate Walkers carrière.*
Kate Walker woont enige tijd boven een viswinkel in Edinburgh na haar studiejaren. Haar inkomen voor de huur vergaart ze door model te staan voor kunstenaars. Ze leeft op pap en vis en in haar vrije tijd leert ze zichzelf schilderen. Ze ervaart het als een romantische kunstenaar-overleeft-op-zolderkamer periode, maar het heeft voor haar ook een andere kant: de kijk-mij-eens-een-mooie-rol-spelen.*
Later in haar leven voelt Walker zich ook niet op haar plaats als echtgenoot en moeder en de noodzaak dat zij blijkbaar het hele gezin bij elkaar moet houden.
Voor Tickner is de verschuiving van Walker als bohemien op de zolderkamer naar haar latere leven als huisvrouw-kunstenaar dubbel belangwekkend. Ten eerste omdat ze op die manier een groep die normaalgesproken wordt uitgesloten van creativiteit, de huisvrouw, binnen het erkende kunstproces plaatst; en ten tweede omdat hiermee de nadruk verschuift van het traditioneel individualistische zelfbeeld van de kunstenaar (bohemien) naar een potentieel meer geïntegreerde en collectieve kunstenaar, aldus Tickner.*
En voor wat betreft het materiaal zelf laat Tickner Walker aan het woord: ‘Ik weerleg absoluut het idee dat het huislijke beeldenrijk … altijd de bitterheid van onderdrukking moet belichten. Dat is maar een heel klein deel ervan. We moeten aan de toekomst denken. En we beschikken over het verleden. Massa’s tijd om uit te putten. Het ligt allemaal te wachten om aangeboord te worden. En dat is een opwindend vooruitzicht. Weet je, het is een hele cultuur die we aan het slopen zijn en die we weer herbouwen vanaf de andere kant: het is een hele nieuwe visie.’*
NB. Tot mijn spijt kan ik verder erg weinig van het werk van Kate Walker en over haarzelf vinden. Daar waar Abramović van het begin af aan bijna maniakaal haar werk documenteert, lijkt Kate Walker het tegendeel te hebben gedaan: niets vastgelegd. De paar foto’s van de periode met de postkunst komen van andere bronnen dan Walker. Maar wie weet, loop ik op een dag toch nog tegen een berg materiaal aan dat te goed opgeborgen bleek te zijn…
