De achtste van de negen critici (v) die het werk van een door hen gekozen, in Engeland werkende, kunstenaar (v) bespreken in Studio International, het Journal of Modern Art (zie aflevering 363) is Rosetta Brooks. Zij heeft het werk van Yve Lomax (1952) gekozen.*
Hoe moeten vrouwen zich mengen in de kunstpraktijk? Brooks ziet twee benaderingen.
- Alle kunstenaars zijn gelijk, vrouwen en mannen, op basis van overeengekomen gelijkheidsideeën.
- De kunstwerken van vrouwen zijn uniek en hebben niets te maken met de door mannen gedomineerde concepten van vrijheid. Historisch gezien is het werk van bepaalde kunstenaars simpelweg onvoldoende op waarde geschat.*
Brooks verklaart zich nader.
De aanhangers van 1. onderschatten de aard van de mannelijke dominantie, schrijft ze. Zij denken dat die zomaar veranderd kan worden, terwijl een hardnekkige eeuwenoude structuur aangetast wordt en de discussies over gelijke kansen nog volop gevoerd worden.
De aanhangers van 2. hebben de neiging om de emancipatorische kunststrijd op een dieper (collectief) niveau te voeren. Zij willen speciale kwaliteiten nastreven die over het hoofd worden gezien en die zijn belemmerd door een geschiedenis van sociale repressie.*
Waar het in feite volgens Brooks op neerkomt is het volgende.
Positie 1 moedigt vrouwen aan als mannen te handelen.
Positie 2 moedigt vrouwen aan als vrouwen te handelen. Wat meer als emancipatie klinkt, maar van wie komen de ideeën over vrouwelijkheid? Juist, grotendeels uit de door mannen gedomineerde samenleving.*
Als vrouwen anders dan mannen denken, schilderen en handelen, dan is dit volgens Brooks niet onmiddellijk een reden om feest te vieren. Het kan een aanwijzing zijn voor emancipatorische onafhankelijkheid in termen van zelfverwerkelijking, maar het kan evengoed een product van vrouwelijke onderdrukking zijn, aldus Brooks.*
Het streven naar onafhankelijkheid (emancipatie) moet samengaan met politieke strijd, anders is dit streven afgesneden van de toekomst en alleen bezig met het verleden.*
Maar wat heeft dit alles nu met Yve Lomax te maken?
