De onzichtbare huisvrouw in haar eenzame repeterend bestaan van eindeloos terugkerende steeds maar weer dezelfde taken (zie aflevering 419), is wél zichtbaar als consument in de moderne consumentencultuur, aldus Rosetta Brooks.* Ze heeft het over produceren en consumeren. Blijkbaar heeft ze Marx gelezen, al noemt ze dat niet expliciet.
Ik begrijp niet helemaal wat ze bedoelt in haar artikel. Het eerste stuk was redelijk helder (afleveringen 418-419), maar het tweede deel is lastiger te vatten. Ze heeft het in ieder geval ook over de vrouw als ‘consumer object’. Bedoelt ze dan ‘gebruiksvoorwerp’? Of ‘consumentobject’? Het lijkt erop dat Brooks ook doelt op het gebruik van vrouwen in afbeeldingen of misschien wel het beeld dat er van vrouwen bestaat en waaraan elke vrouw moet voldoen.
‘Voor de vrouw is de tegenstrijdigheid tussen de privé en publieke gebieden van haar leven extreem’, schrijft Brooks. De man die buitenshuis werkt, heeft daar zijn publieke werkelijkheid. Zodra hij thuiskomt, treedt hij zijn privégebied binnen, maar dat is tegelijkertijd de werkplek van de huisvrouw en omvat eveneens haar privégebied.*
Hoe dan ook, het is een ingewikkelde toestand die nou niet lekker voordelig uitpakt voor de vrouw. Tenminste, als je het in termen van productie en consumptie bekijkt, als je ervan uitgaat dat de meeste waarde ligt bij degenen die producten produceren voor de markt en dat degenen die zorgen voor een leefbare omgeving waardeloos zijn in termen van geld opleverende arbeid.
