Met m’n besties op Coachella, uit: 10 x mannen die typische vrouwenposes nadoen op instagram, linda.nl.
Hoe meer de vrouw gezien wordt als een natuurobject, hoe meer ze vereenzelvigd wordt de abstracte waarden die met de natuur verbonden zijn, aldus Brooks (zie aflevering 421).*
Het lijkt haar interessant om de hedendaagse (rond 1977 dus) weergaven van de seksen te onderzoeken. Hoe ziet de erfenis van de op de man gerichte werkelijkheid eruit waarin vrouwen verschijnen als zichtbaar fenomeen en waarbij de man de bijna onzichtbare bron van het geheel is?*
In foto’s en vooral advertenties met afbeeldingen van vrouwen, gaat je brein automatisch op ‘object’. Dat werkt anders bij afbeeldingen van mannen, want bij hen heb je eerder de neiging te denken aan gebeurtenissen, ofwel te denken in termen van handeling: wat gebeurt er. Het handelen van vrouwen is ondergeschikt gemaakt aan haar ‘object zijn’. Als een context je dwingt om de afgebeelde man als object te zien, wordt de boel tamelijk ongemakkelijk, aldus Brooks.*
Er worden in vrouwenbladen allerlei afbeeldingen van vrouwen gebruikt, evenals in mannenbladen. In de vrouwenbladen overheerst het beeld van de vrouw als natuurobject, een zichtbare op zichzelf staande eenheid, een ding met gratie en schoonheid (zie ook aflevering 421). In mannenbladen verschijnt de vrouw als erotisch object, een object voor mannen, in zeer overdreven poses, of met soms de suggestie van actieve betrokkenheid met de zogenaamde kijker/deelnemer.*
In de representaties van vrouwen voor vrouwen ligt de nadruk op het ene uiterste: de vrouw als autonoom natuurding-op-zichzelf. In representaties van vrouwen voor mannen ligt de nadruk op het andere en tegenstrijdige uiterste: de vrouw als object voor mannen.*
Tot zover het marxistisch getinte artikel van Brooks. Er zijn in die tijd vast en zeker meer van dit soort artikelen geschreven. Heel goed! Ik ga me beraden op nut en noodzaak van dit soort artikelen voor mijn onderzoek.
Het laatste artikel in Studio International is een overzicht van feministische kunst van 1970-1977. Het waren dynamische jaren met veel vrouwenactivisme, zoals vaker in dit feuilleton aan bod is geweest (zie afleveringen 104-336). Ik zal het daarom niet nogmaals dunnetjes overdoen.
