De vrouwen in het Feministo-project krijgen feedback van elkaar op hun postkunstwerk (zie aflevering 425). Daarnaast kom het publiek op de tentoongestelde werken af. Deze beide aspecten geven vrouwen die eerder hun kunstpraktijk hadden opgegeven de stimulans om het weer op te pakken.*
Tot hilariteit van de kunstenaars was bij de eerste tentoonstelling een bordje opgehangen met de tekst ‘Ongeschikt voor kinderen’. Lekker ironisch voor kunstwerken gemaakt door moeders, aan de keukentafel, die ze delen met hun eigen kinderen. Er zijn maar weinig vrouwen met een eigen studio, wat zeker kan verklaren waarom het werk van thuisgebonden vrouwen veel meer verbonden is met hun eigen leven dan het werk van mensen die wel een studio bezitten. Materialen en afbeeldingen maken deel uit van het eigen leven.*
Een voor vrouwen toegankelijke visuele taal dat een weerslag is van hun eigen ervaringen, heeft een lange geschiedenis, aldus Roszika Parker. De zestiende-eeuwse schilder Sofonisba Anguiscola is de uitvinder van een type portretkunst dat bekend staat als ‘huiselijk genre’, met een schilderij van haar zusters die schaak spelen. Dit genre is in de door mannen gedomineerde kunstwereld altijd als tweederangs beschouwd.*
Bij veel werk van Feministo zal de reactie van de toeschouwer zijn ingegeven door haar of zijn eigen ervaringen, fantasieën, relatie tot het gezin en seksualiteit, schrijft Parker.* Dat sluit wel aan bij wat ik in de afleveringen 1-25 van dit feuilleton schreef, over geraakt worden door een kunstwerk.
Volgens Parker kan dat geraakt worden bedreigend zijn. ‘Jullie willen gewoon mensen net zo ongelukkig maken als jullie zelf zijn’, citeert ze een uitspraak van een bezoekster. Hoewel het moeilijk is de reactie van de toeschouwer te voorspellen, aldus Parker, of deze kwaad en onzeker wordt, of zich er onmiddellijk in herkent en opluchting voelt, een ding is zeker: niemand kan onbewogen blijven bij deze tentoonstelling.*
