Meer info over deze Bauhaus-textiel-vrouw op Textile Artist. Foto gevonden bij Kingscliff Design.
Terwijl de tentoonstelling Quilting, Patchwork and Appliqué: 1700-1982, georganiseerd door June Freeman (zie aflevering 456-457), rondtoert, komt er in 1983 een tentoonstelling die volgens Roszika Parker en Griselda Pollock wél goed feministisch textielwerk laat zien: Women and Textiles – Their Lives and Their Work.*
Deze tentoonstelling is in samenwerking met een conferentie georganiseerd. Centraal staat het onderzoek naar hoe vrouwen uit verschillende klassenposities zich verhouden tot textiel, en of er een relatie is met de verschillende technieken. Ook hier is het doel om het werk van vrouwen uit de privésfeer te halen en zichtbaar te maken in de publieke sfeer, om van het persoonlijke het politieke te laten zien, en om het aloude ambacht van vrouwen als kunst te beschouwen (zie afleveringen 448-454).*
Een andere enorm historische tentoonstelling vindt plaats in 1982: The Women’s Art Show 1550-1970, maar heeft ook een wat ambivalente houding over het feminisme. Enerzijds is er eindelijk, een decennium na het begin van het feministische kunsthistorische werk, een historische tentoonstelling met vrouwelijke schilders. Anderzijds zijn er twijfels over de hele onderneming. In de catalogus schrijft Jennifer Fletcher: ‘Ik schreef dit stuk in opdracht, niet uit passie, en met drieduizend woorden voor driehonderd jaar weet ik niet eens zeker of ik een geldig kunsthistorisch onderwerp heb’.*
Parker en Pollock hebben de tentoonstelling bezocht en zijn in ieder geval blij dat ze een aantal werken e i n d e l i j k in het echt hebben kunnen zien. Tot dan toe hebben ze het steeds met reproducties moeten doen of helemaal zonder beeld, met alleen maar verhalen over de schilderijen. De lange feministische strijd voor de erkenning van vrouwelijke kunstenaars uit het verleden had zijn vruchten afgeworpen, maar erkenning was niet de enige eis.*
De bedoeling was nou juist om de hele categorie ‘vrouwelijke kunstenaar’ te deconstrueren (te ontleden, vooronderstellingen (in teksten) te laten zien) en aan te tonen dat de kunst van vrouwen niet bepaald is door hun biologie maar door hun specifieke historische, sociale en artistieke omstandigheden. Door vrouwelijke kunstenaars door de eeuwen heen samen te brengen, ondersteunt The Women’s Art Show 1550-1970 alleen maar de kunsthistorische gewoonte om het werk van vrouwen weg te schuiven onder de stereotype en denigrerende categorie ‘vrouwelijke kunstenaars’, aldus Parker en Pollock.*
