Foto gevonden bij Richard Hollis.
Waarom zou het tegelijkertijd exposeren van werk van een schilder en een fotograaf, tijdens de expo Frida Kahlo and Tina Modotti, níet de problemen geven waar andere tentoonstellingen met werk van vrouwelijke kunstenaars wél last van hebben (zie aflevering 460)?
Stel dat je alleen het werk van één vrouw zou exposeren, opperen Roszika Parker en Griselda Pollock. Het grote nadeel daarvan is dat je dan zomaar het idee kunt bevestigen dat vrouwen die slagen als kunstenaar, op mysterieuze wijze verschillen van ‘gewone’ vrouwen, en dat zij geïsoleerd werken, onder omstandigheden die alleen voor hen gelden.* Zie over dat isolement bijvoorbeeld aflevering 343 Het probleem van isolement en het vervolg daarop in aflevering 344.
Het andere uiterste is om zonder onderscheid werk van een verzameling vrouwelijke kunstenaars te laten zien. Volgens Parker en Pollock krijg je dan het idee dat hun gedeelde biologie de doorslaggevende factor in hun kunst is en de echte verschillen tussen vrouwen niet aan bod komen.*
De tentoonstelling Frida Kahlo and Tina Modotti ondermijnt in feite het idee dat er een herkenbare categorie ‘vrouwenkunst’ bestaat, en dat zoiets als ‘vrouwenkunst’ alles is wat vrouwelijke kunstenaars delen, aldus Parker en Pollock. Deze twee kunstenaars, Kahlo en Modotti, zijn opmerkelijk vanwege iets wat totaal buiten het stempel ‘vrouwenkunst’ ligt (of erbovenuit stijgt?), namelijk hoe zij zich verhouden tot een bepaald gebied dat zij gemeenschappelijk hebben. De organisatoren Laura Mulvey en Peter Wollen (zie aflevering 459) bakenen dat gebied af als de Mexicaanse revolutie en de Mexicaanse kunstrenaissance.*
De verschillende achtergronden van Frida Kahlo and Tina Modotti worden in de catalogus bij de tentoonstelling vergeleken en tegen elkaar afgezet. Hun achtergronden worden door diverse ogen bekeken in essays als Women, Art and Politics; Revolution and Renaissance; The Interior and the Exterior; The Discourse of the Body.*
Het werk dat Kahlo en Modotti hebben gemaakt, zo schrijven Parker en Pollock, is wel zichtbaar beïnvloed door eigen ervaringen in hun (vrouwen)leven (bij Modotti soms minder dan Kahlo). Toch is de houding van de twee kunstenaars heel verschillend.* Organisatoren Mulvey en Wollen hebben daarover zo hun eigen ideeën…