Foto gevonden op dsmmeisjes.nl.
Als de fallus/symbolische volkomenheid staat voor het vermogen het geliefde object te behagen, oorspronkelijk de moeder, dan is een bedreiging voor deze fallus/symbolische volkomenheid (meestal de vader) een enorme bedreiging voor het narcisme van het kind, aldus Mary Kelly (zie ook aflevering 481).*
Het narcisme omschrijft Kelly als ‘een genotzuchtig instinct dat later door het ego vorm krijgt door verscheidene identificaties’.* Dat is een freudiaanse betekenis van narcisme. Het betekent in feite dat dit een ontwikkelingsfase is waarin het kind in eerste instantie totaal met zichzelf bezig is en zich later openstelt voor relaties. Alice Miller (1923-2010) laat in haar boek Het drama van het begaafde kind (eerste druk 1979) een heel andere kant van narcisme zien (in het psychoanalytisch woordenboek staat een artikel over haar).
Kelly bijt zich stevig vast in de, wat zij noemt, enorme bedreiging voor het narcisme van het kind. Ze vindt dit vooral bij vrouwen van bijzonder belang, omdat vrouwen het dreigende symbolische ‘gebrek’ moeten zien te begrijpen.* Ik neem aan dat ‘gebrek’ hier dan op zijn freudiaans betekent: niet in het bezit van een penis.
In haar poging dit ‘gebrek’ te begrijpen, aldus Kelly, werkt de vrouw juist de karakteristieke kenmerken van vrouwelijk narcisme uit. Ze bedoelt hiermee de behoefte van vrouwen om bemind te worden en haar angst om haar geliefde objecten te verliezen, in het bijzonder haar kinderen.*
Hierna lijkt ze een ander, freudiaans, onderwerp te bespreken, maar na een hoop gepuzzel snap ik dat het te maken moet hebben met bemind worden en geliefde objecten.
