Foto gevonden bij This Is Live Art.
De tentoonstelling About Time; Video, Performance and Installation by 21 women artists (zie aflevering 495) heeft kunstenaars gevraagd naar werk met als thema de ervaringen van vrouwen in de patriarchale samenleving, schrijft Rozsika Parker.*
De nieuwe media – video, performance, installaties – zijn niet essentieel voor de feministische kunstpraktijk, maar bieden wel de mogelijkheid om direct te werken met de relatie kunstenaar-publiek en om allerlei betekenislagen aan te boren, over elkaar heen te leggen, naast elkaar te tonen. Volgens Parker is dat bruikbaar voor feministen die vast van plan zijn om de zekerheden van de samenleving flink te laten wankelen.*
Het meeste werk gaat verder dan het tonen van ervaringen van vrouwen in de patriarchale samenleving, het thema van de tentoonstelling. De kunstenaars laten zien hoe die ervaringen tot stand komen, via de massamedia, gezin, opleiding, advertenties, consumentisme, mode, huishoudelijke arbeid en kunststijlen.*
De mixed media in de installaties vormen samen een krachtig effect, aldus Parker. De intenties van de kunstenaar of haar persoonlijke ervaringen worden uitgedrukt op geluidsband, in een tekst of persoonlijk, en gaan vergezeld van foto’s, dia’s, objecten, tekeningen, of een video die een interactie aangaat met de woorden van de kunstenaar. De kracht van de media wordt in de kunstwerken uit de doeken gedaan om betekenissen te veranderen, of om tegenstellingen en kwesties aan te tonen tussen de subjectieve ervaring van vrouwen en culturele verwachtingen en bepalingen.*
Maar Parker wil niet generaliseren, daarvoor zijn de werken te divers. En hoewel ze de verschillende performance-benaderingen niet allemaal wil/kan opsommen, ziet ze toch twee ontwikkelingen in de recente geschiedenis van het feminisme in de performances terug.*