Foto gevonden op twitter.
De separatistische strategie heeft zo haar voordelen en beperkingen, en volgens Judith Barry en Sandy Flitterman is dat goed te zien aan het werk van kunstenaar Terry Wolverton (zie aflevering 517).
Wolverton laat zich in haar werk inspireren door de wens om een alternatieve vrouwencultuur vorm te geven. Dit omvat ook de waardering voor ambachtelijke projecten zoals sculpturen van brooddeeg en gekostumeerde happenings, om de doodeenvoudige reden dat lesbische vrouwen in de vrouwengemeenschap dit hebben gemaakt (zie ook het Lesbian Art Project en aflevering 517).*
Een positief gevolg hiervan is dat deze vorm van kunst vrouwen in staat stelt hun gevoelens en gedrag te onderzoeken, aldus Barry en Flitterman. Zo kunnen zij zelfvertrouwen en trots opbouwen in de ontdekking van hun liefde voor en vertrouwen in elkaar. Het vruchtbare resultaat is een aanval op de destructieve ontevredenheid met het feit dat je een vrouw bent die de patriarchale cultuur bevordert.*
Het separatistische standpunt lijkt echter een voorbeeld te zijn van een zelfevaluatie die niet helemaal goed gaat: juist het idee van positieve (lesbische) beelden van vrouwen berust op de reeds samengestelde betekenis van ‘vrouw’.* En dan denk ik dat Barry en Flitterman met ‘reeds samengestelde betekenis’ bedoelen dat die betekenis van ‘vrouw’ in de afgelopen eeuwen tot stand is gekomen in de aloude patriarchale samenleving.
Door die samengestelde betekenis van ‘vrouw’ is er dus niet daadwerkelijk zoiets als een ‘onproblematische notie’ van ‘vrouwelijkheid’, aldus Barry en Flitterman.
Wat bedoelen ze daar precies mee?
