Foto gevonden op wikip.
Ingelijste poepluiers of niet (gecathecteerde geheugensporen, zie aflevering 524), het ging over de vierde categorie die Judith Barry en Sandy Flitterman onderscheiden, over artistieke activiteit als een tekstuele praktijk (zie afleveringen 521-522).
Daarvan noemen Barry en Flitterman nog een voorbeeld, de Amerikaanse kunstenaar Martha Rosler. Zij werkt met diverse kunstvormen en maakt vaak gebruik van verbale en geschreven teksten. In haar video’s, performances, romans in briefkaartvorm, en andere uitingen richt ze zich op de ideologie van de burgerlijke cultuur. Het gaat over (niet) eten, uiterlijk, vrouwen in het dagelijks leven.*
Een van haar performances is Semiotics of the Kitchen, te zien in deze video die ook in aflevering 417 al is voorbijgekomen. Rosler is daarin de tegenpool van de in die tijd zeer beroemde tv-kokkin Julia Child.
Rosler demonstreert in haar performance het gebruik van gastronomisch kookgerei en spreekt daarbij woorden die woede en frustratie uitdrukken, verwijzend naar een minder beschaafde tijd bij het bereiden van de maaltijd, toen koken meer te maken had met overleven dan met een comfortabele obsessie.*
Voor Rosler maakt de toeschouwer of lezer een wezenlijk deel uit van een kunstwerk. Zo zullen de romans in briefkaartvorm, die gaan over vrouwen en voedsel in relatie tot kwesties op het gebied van klasse, sekse en afkomst, en die ze per post verstuurt, zich gewild of ongewild aan de ontvanger opdringen. De ontvanger moet er op wat voor manier dan ook iets mee in het eigen leven.*
Een derde voorbeeld die past in deze vierde categorie van de tekstuele praktijk, zo vinden Barry en Flitterman, is … Judith Barry.
