Foto gevonden bij Boston Art Review.
Volgens Judith Barry en Sandy Flitterman past Judith Barry zelf als derde voorbeeld in de vierde categorie van de tekstuele praktijk (zie aflevering 525). Een werk (performance) van haar dat ze noemen is Past Present Future Tense. Daarin is, volgens de auteurs, ‘de positie van de vrouw als icoon geplaatst naast een totaal ander psychologisch en sociaal verhaal dat de kwestie van vrouwen als subject beschrijft’.*
Als je dan kijkt naar de beschrijving die Barry op haar site zet bij deze performance (link), roept dat de vraag op of die intentie van ‘icoon versus subject’ wel overkomt. Ze schrijft: ‘Een kamer, die veel andere ruimtes suggereert – een wachtkamer, een treinstation en een SM-ruimte – verborg 4000 lbs [bijna 2 kilo] zand in het plafond. Terwijl ik actiefiguren maakte van gaas, werden gefragmenteerde verhalen over het leven van vrouwen geprojecteerd op 3 schermen achter me. Een zoetvloeiende stem verbond deze fragmenten tot een verhaal. Uiteindelijk lag ik in de hangmat en terwijl emmers zand over me heen stroomden, werd plotseling het zandgordijn in het plafond losgelaten dat me bedekte. Toen het klaar was, was de voorstelling voorbij. Het stuk bleef als installatie te zien.’
De intentie van de kunstenaar (icoon versus subject) en de beschrijving van het werk, roept bij mij hetzelfde gevoel op als wat ik in de inleiding van mijn scriptie (2008) schrijf: ‘Het komt regelmatig voor dat ik bij het zien van hedendaagse (installatie)-kunst een uitroep van ergernis niet kan onderdrukken en mopperend probeer er iets van te begrijpen.’
Het ging toen over ‘een berg fietswielen in de hoek van een museumzaal, een verzameling oude lampen, gestapelde koelkasten, een levensgrote trekpop, zes tegels met daarop een homp klei met een buis erdoor’ (Susan Hol, 2008). Nu, bij feministische kunst, heb ik vaak het gevoel dat veel van het werk plaatsvindt in het hoofd van de kunstenaar. Mary Kelly is daarvan een goed voorbeeld (zie onder andere de afleveringen 145, 217 en 342) en Judith Barry spant de kroon, zo lijkt het.
Wat moet je ermee en wat is het doel van de kunstenaars?
