Afbeelding en ‘wervende tekst’ gevonden bij Paris City Vision.
Dat is rot voor mannen, die toenemende onzekerheid onder beeldend kunstenaars, en het is natuurlijk ook rot voor vrouwen (zie aflevering 537). Wat zeg ik, eh, ik bedoel Elona Bennet, het is dubbelrot voor vrouwen.*
Niet alleen moeten vrouwen hun ‘artistieke onzekerheid’ in goede banen zien te leiden, ze hebben ook nog te maken met gebrek aan zelfvertrouwen veroorzaakt door het feit dat ze geen traditionele rol vervullen.* Denk alleen al maar aan het incident dat Bennet had met haar lange broek (zie aflevering 535).
Verder moeten vrouwen zich dubbel bewijzen: ten opzichte van collega’s en in hun kunst. En dan wel het liefst zonder de eigen vrouwelijkheid kwijt te raken – ‘er zijn immers grenzen!’, schrijft Bennet.*
De mannenwereld ziet vrouwen als een bedreiging, als concurrenten uit een andere wereld, waarvan ze dachten dat die niet echt zouden wedijveren, dat wil zeggen waarover ze dachten in termen van passieve vrouwen die wachtten op verleiding, aldus Bennet.*
‘Je gaat een manwijf worden.’ Dit is een aanvalsvorm ‘waarvoor we het meest kwetsbaar zijn’, schrijft Bennet, ‘omdat we geconditioneerd zijn om over onszelf te denken in termen van onze seksualiteit.’ En dan is er nog de sociale druk, die enorm tegen professionele vrouwen is. Onder de huidige omstandigheden, aldus Bennet in die jaren 1970, lijkt het er dus op dat creatieve activiteit en vrouwelijke seksualiteit een contradictio in terminis zijn.*
Exact dezelfde constatering is te vinden in aflevering 352 Professioneel kunstenaar + vrouw = vloeibaar + ijs: contradictio in terminis. Die conclusie wordt, een jaar na de constatering van Bennet, getrokken door de auteur van het Womanpower tentoonstellingsverslag in het feministische tijdschrift Spare Rib (1973, no.12, p.19; zie afleveringen 350-351).
Óf de vrouwen kopiëren elkaars uitlatingen, óf het is iets waar ze simpelweg niet omheen kúnnen, óf het is allebei het geval 😉
*Uit: Elona Bennett, Venus de Milo: Virgin on the Rocks. In: Framing Feminism, Art and the Women’s Movement 1970-85. Eds. Roszika Parker en Griselda Pollock, Pandora Press, Londen, 1987, pp.155.
