‘De term vrouwelijke kunstenaar is al afgeperkt en verminkt als een perverse kruising die worstelt om zich te conformeren aan onverenigbare stereotypen’, schrijft Griselda Pollock (zie ook aflevering 547).*
Wat bedoelt ze daarmee?
Wel, de ene kant van de kwestie is dat je jezelf kunt definiëren als kunstenaar zonder de kwalificatie ‘vrouw’, maar ja, dan onderdruk je het belangrijke en wenselijke feit dat je vrouw bent. En de andere kant van de kwestie is dat het stempel ‘vrouwelijke kunstenaar’ je in een aparte sfeer plaatst waar alleen het geslacht telt, waar geslacht betekent dat het soort kunst dat je maakt biologisch bepaald is.*
Er blijft volgens Pollock een onopgeloste tegenstelling bestaan voor vrouwen die niettemin terecht beweren dat vrouwen moeten worden erkend als producenten van cultuur, als kunstenaars.*
Het feminisme is maar deels bezig geweest met het steunen van meer vrouwen om kunstenaar te worden, aldus Pollock in die jaren 1980. Het wordt steeds duidelijker dat juist de structuren van de praktijk, de terminologie en de leidende ideologie seksistisch zijn. Ze herhalen op verschillende manieren de dominantie van mannen en de ondergeschiktheid van vrouwen.*
Pollock vindt het daarom een essentiële noodzaak om een politieke analyse van cultuur en een politieke strategie voor de betrokkenheid van vrouwen op dat gebied ontwikkelen.*
*Uit: Griselda Pollock, II Feminism and Modernism. In: Framing Feminism, Art and the Women’s Movement 1970-85. Eds. Roszika Parker en Griselda Pollock, Pandora Press, Londen, 1987, pp.79-119.
