Okay, terug naar Juliet Mitchell en haar boek Women’s Estate, ofwel waar aflevering 552 ophield. Wat Mitchell constateert is de enorme aandacht voor de revolutionaire vrouwen in die jaren 1960/70 zonder dat iemand ook maar iets serieus neemt van hun uitspraken.*
Zo is de samenleving in die tijd: je neemt vrouwen sowieso niet serieus. Ga er maar aan staan als ambitieuze vrouw om tegen de maatschappelijke stroom in je doelen te bereiken. Pittige klus!
Mitchell gaat na haar voorwoord (afleveringen 550-552) in haar eerste hoofdstuk in op de achtergrond van de sixties, de oorsprong van de vrouwenbevrijdingsbeweging. Waarom ontstaat deze beweging in de tweede helft van de sixties?*
Dat de beweging haar oorsprong vindt in de eerste feministische golf (eind negentiende, begin twintigste eeuw) verdoezelt haar nieuwigheid, aldus Mitchell. Natuurlijk zijn er overeenkomsten in beide feministische golven, en de slogans van de vrouwen in de sixties lijken misschien niet radicaler dan die van de suffragettes bijvoorbeeld, maar de context verandert de betekenis.*
Midden jaren 1960 strijden er, grofweg, drie verschillende groepen die met elkaar samenhangen, aldus Mitchell. Dit zijn Black Power beweging, studentenbewegingen en jeugdbewegingen (hippies in al hun variaties). Het is een tijd van internationalisme, met de ‘ban-de-bom’ acties, een beweging richting ‘peace-of-mind’ (meditatie verenigt de mensheid), hippies die over de hele wereld trekken op blote voeten of sandalen hebben.*
Het is het begin van het wereldwijde dorp, de ‘global village’.
De vrouwenbevrijdingsbeweging is volgens Mitchell in zeker zin een optelsom van vele tendensen die deze iets eerdere bewegingen en processen kenmerken.*
*Juliet Mitchell, Women’s Estate, Pantheon Books, Londen, 1971.
