Referenties afbeeldingen: ‘This is what I do for fun … well, this and laundry’ komt van mommaontheedge; ‘A woman’s work is never done …’ komt van cheezburger; ‘If by happy you mean trapped with no means of escape …?’ komt van Pinterest. Of het komt gewoon allemaal bij Anne Taintor vandaan …
De studenten in de alfawetenschappen vormen de voorhoede en het fundament van de studentenbeweging en zijn volgens Juliet Mitchell op twee manieren van invloed op de vrouwenbevrijdingsbeweging (zie aflevering 559).
- Die studenten zijn natuurlijk niet alleen maar mannen, al zou je dat soms wel denken, maar veel vroege vrouwenbevrijders waren en zijn alfastudenten en hebben vanuit de studentenbeweging als vanzelf van invloed op de vrouwenbevrijdingsbeweging.
- De veranderende sociaaleconomische achtergrond van de alfa’s (van ivoren toren naar ‘gewoon volk’, zie aflevering 559), maakte een bewustzijnsverandering mogelijk bij studenten en beïnvloedde daarmee ook de positie en het bewustzijn van vrouwen uit de middenklasse. Het stelde de vrouwen, net als de studenten, in ieder geval gedeeltelijk in staat tot een omvorming van hun oorsprong (sociale klasse).*
Het is juist de welvaart van de studenten (m/v) die hen in staat stelt tot de omverwerping van hun klasse. Studenten die beweren ‘arbeiders’ te zijn, verwijzen volgens Mitchell niet zozeer naar hun financiële armoede, maar eerder naar de armoede van hun rijkdom, naar de dwang van hun veelgeprezen ‘keuze’.*
Vrouwen uit de middenklasse bevinden zich in een vergelijkbare positie, want zij worden om de oren geslagen met een andere ‘rijkdom’: gelijkheid, emancipatie, huisvrouwen die ‘vrij bent de eigen tijd in te delen’, het geluk dat je vrouw bent, niet hoeft te werken, niet de zorgen en de verantwoordelijkheid hebt …*
Maar … in de ogen van degenen die noch student noch huisvrouw zijn, is de positie van studenten en huisvrouwen behoorlijk hetzelfde: inactief en vrij van verantwoordelijkheid.*
De studenten- en vrouwenbevrijdingsbeweging zijn dus niet gewoon het product van desillusie, schrijft Mitchell, een soort afknapper dat de beloofde cultuur en vrije tijd in feite niets betekent. Neen, er is eerder een diepgaande tegenstelling tussen het daadwerkelijk handelen/verzette werk en een ideologie die het ontkent. De studenten protesteren tegen hun mentale en intellectuele manipulatie in een context – de universiteit – die hun vrijheid zou moeten garanderen.*
*Juliet Mitchell, Women’s Estate, Pantheon Books, Londen, 1971.
