Foto gevonden bij wikip.
Waarom zouden mensen überhaupt een beschuldigende vinger heffen naar vrouwen die samen deelnemen aan bewustwordingssessies (zie aflevering 566)?
Dat weet Juliet Mitchell wel. Wat achter die denigrerende opmerkingen schuilgaat is een verwoede poging vrouwen eronder te houden. Hun stap om via bewustwordingsgroepen onder die grote duim vandaan te komen, moeten deze tegenstanders koste wat kost tegenhouden. Voor vrouwen wordt het er zo niet gemakkelijker op. De onderdrukking is al zo lang gaande, dat de meeste mensen zich er niet eens meer bewust van zijn. De bestaande situatie is ‘natuurlijk’ en ellende is ‘persoonlijk’.*
In de bewustwordingsgroepen bespreken de vrouwen het onuitgesprokene, het tegendeel van wat door buitenstaanders als ‘geklets’ wordt afgedaan. Het doel is niet om psychoanalytische sessies te houden, het gaat om het ontwikkelen van een politiek. Wat overigens niet voor elke vrouw haalbare kaart was, waardoor het vaak ook een komen en gaan was van deelnemers.*
Na het punt 1) Bewustwording (zie aflevering 566) vervolgt Mitchell met 2) Male Chauvinism and Male Supremacy, ofwel de mannelijke vooroordelen tegen vrouwen; de overtuiging dat mannen superieur zijn in termen van bekwaamheid, intelligentie enzovoort.
Ze houdt het kort. Vertelt dat radicaal feministen de psychologische kant kiezen: ‘Het is niet vanuit een verlangen om de vrouw pijn te doen dat hij haar domineert en haar vernietigt; hij moet vanuit de behoefte aan een gevoel van macht noodzakelijkerwijs haar ego vernietigen en aan het zijne dienstbaar maken’, en dat socialisten verklaringen bieden vanuit de sociale vorming. Hoe dan ook, schrijft ze, het betekent dat een man, bewust of onbewust, een boven vrouwen verheven dominante positie kiest (en egoïsme, zelfgenoegzaamheid) louter en alleen vanwege zijn man-zijn status.*
En Mitchell gaat door met punt 3) Seksisme en ‘Patriarchaat’, waar blijkt waarom ze zo kort was over punt 2. Ze schrijft dat de term ‘seksisme’ min of meer in de plaats gekomen is van de term ‘mannelijk chauvinisme’.*
Het begrip ‘seksisme’ vertoont een duidelijke overeenkomst met ‘racisme’ en wijst op het minderwaardig maken (in houding en feitelijk) van het ene geslacht door het andere. Het gaat om een samenleving die verdeeld is, gescheiden, langs geslachtslijnen. Waar mannelijk chauvinisme meestal bij individuen wordt ingezet, beschrijft seksisme een totale samenleving en sociale cultuur.*
*Juliet Mitchell, Women’s Estate, Pantheon Books, Londen, 1971.
