Het Post-Partum Document (1975-1978) van Mary Kelly noemt Griselda Pollock als voorbeeld van de tekstuele artistieke praktijk (zie aflevering 582). Dit werk van Kelly is een zes jaar durende verkenning van de moeder-kindrelatie door de kunstenaar, verdeeld over zes series (zie hiervoor de afleveringen 145, 217 en voor afbeeldingen en info zie haar site).
Volgens Pollock is het Post-Partum Document een geschiedenis van wederzijdse socialisatie, wat volkomen tegengesteld is aan de dominante representaties waarin de vrouw wordt voorgesteld als iemand die van ‘nature’ voor haar kind zorgt. Wat er in die relatie tussen moeder en kind gebeurt, zo laat Kelly zien, wordt bepaald door de sociale en niet de natuurlijke relaties.*
De term ‘document’ in de titel van Kelly’s werk is volgens Pollock betekenisvol. Het kenmerkt het soort artistieke praktijk dat door Post-Partum Document wordt geschetst en gerealiseerd. ‘Document’ kan betekenen dat iets geschreven of beschreven is; het kan ook betekenen dat je iets laat zien of bewijst, aldus Pollock.*
Nu gaat het Pollock niet alleen maar om de tekstuele praktijk, integendeel, deze praktijk is een voorbeeld van iets dat volgens haar van groter belang is: dat vrouwen hun geheel eigen stem laten horen en – essentieel aan feminisme – het effect dat dit bewerkstelligt (zie aflevering 580). In dat licht beoordeelt ze ook op interessante wijze Post-Partum Document.
Het werk staat volgens Pollock in tegenstelling tot de enorme reeks afbeeldingen van moeder en kind in de Europese kunst. Kelly maakt geen voorstelling van de moeder of het kind. Nu is het ook niet mogelijk om de relatie, de wederzijdse activiteiten, ervaringen en, op psychisch niveau, de fantasieën af te beelden of direct weer te geven. Dus Kelly documenteert wat kan worden gedocumenteerd. Ze toont het spoor van deze intersubjectieve, sociale praktijk van de zorg voor een kind. Ze laat daarmee zien hoe die zorg leidt tot een sociale en dus geslachtsgebonden positie van het kind, en dat dit de vrouw bevestigd in de problematische patriarchale visie op vrouwelijkheid.*
De zes series bevatten elk andere materialen – luiers, tekeningen, gedrukte woorden, gipsafgietsels en een fopspeen, geschenkobjecten en een schrijflei. De fysieke objecten vormen de tekens van uitwisseling tussen moeder en kind, maar zijn, letterlijk, gekenmerkt door inscripties. Kelly vertelt daarin wat in de ouderwetse weergave van moeder en kind wordt uitgewist, dat dit het complex van verlangens, genoegens, fantasieën en verlies bij de vrouw die toevallig moeder is geworden niet toont.*
Om de stem van de vrouw te laten horen over wat onzichtbaar en onuitgesproken is in de patriarchale cultuur, is volgens Pollock een complexe kunstvorm vereist die verschillende interpretatieniveaus biedt.*
*Uit: Griselda Pollock, II Feminism and Modernism. In: Framing Feminism, Art and the Women’s Movement 1970-85. Eds. Roszika Parker en Griselda Pollock, Pandora Press, Londen, 1987, pp.79-119.
