De afbeelding is ook te vinden in mijn shop beeldend werk, om precies te zijn: hier.
Op zoek naar de juiste vertaling en betekenis van ‘official culture’, de term die Griselda Pollock gebruikt zonder in te gaan op de precieze betekenis ervan, opent zich een netwerk van bronnen (zie aflevering 586).
Inmiddels weet ik dat ik ‘official culture’ vrijmoedig kan vertalen in ‘officiële cultuur’, dus vanaf nu zal ik die term dan ook gebruiken. De zoektocht naar de oorsprong van bron 1 met de uitspraak: ‘Officiële cultuur is de cultuur die sociale legitimatie of institutionele steun krijgt in een bepaalde samenleving’, levert vooral een nadruk op de marxistische benadering op: de bezitters en de niet-bezitters (zie aflevering 586).
De uitspraak van bron 2: ‘De officiële cultuur wordt meestal in verband gebracht met de bourgeois cultuur’, komt volgens wikip. uit een boek van Hal Foster (1955): Postmodern Culture (1995, p.vii). Het blijkt te gaan om een inleiding die hij heeft geschreven bij dit boek waarvan hij voornamelijk de editor is. Het boek is oorspronkelijk in 1985 uitgegeven. De essays in het boek gaan over architectuur, beeldhouwkunst, schilderkunst, muziek, fotografie en film, en concentreren zich op een postmodernisme van verzet, een esthetiek die hiërarchie verwerpt en diversiteit verheerlijkt.
Tot slot wil ik nog de ‘revolutionaire Guy Debord’ (Official culture, wikip.) noemen, omdat daaruit definitief blijkt dat ‘officiële cultuur’ een gedateerde term is die terugverwijst naar de dominante bourgeoisie / kunstwereld / cultuur die voornamelijk wordt bevolkt door mannen. Debord (1931-1994), filosoof en activist, vindt – zo schrijft wikip. – de officiële cultuur een rigged game. In de vertaling zou dat zijn: ‘opgetuigd spel’. Eh ja, en wat wil dat dan zeggen? Nu is al gebleken dat wikip. het niet zo nauw neemt met de juistheid van citaten en bronnen, dus ben ik verder gaan zoeken.
Het gaat, zo blijkt, om een artikel van Debord uit 1957, getiteld Rapport sur la construction des situations. In de Engelse vertaling is dat Report on the construction of situations. In die Engelse vertaling (pdf op theanarchistlibrary.org ) komt ‘rigged game’ niet voor, wel ‘rigged arena of official culture’. In de Franse, originele, versie (pdf op erudit.org) staat ‘le jeu truqué de la culture officielle’. Nu betekent ‘jeu’ inderdaad spel, spelletje, ‘truqué’ is verwant met het Nederlandse ‘trucs’, ofwel: foefjes gebruiken, vals spelen, vervalsen, manipuleren.
Tjonge jonge, ik lijk die taalpluizelaar Jacques Derrida (zie aflevering 577) wel 😉
Goed. Dus. Moraal van het verhaal is dat volgens Debord de officiële cultuur een vals spel speelt met alle nieuwe ideeën die een poging doen tot dat bastion van de conservatieve officiële cultuur toe te treden. De conservatieven krijgen het voor elkaar om alle nieuwigheid te weren door het pas toe te laten als het volledig is gebagatelliseerd en ontdaan van elke vorm van creativiteit/oorspronkelijkheid.
Waarmee maar gezegd is dat niet alleen feministen bont en blauw worden van het oplopen tegen de muren van het patriarchale, conservatieve culturele bastion.
*Uit: Griselda Pollock, II Feminism and Modernism. In: Framing Feminism, Art and the Women’s Movement 1970-85. Eds. Roszika Parker en Griselda Pollock, Pandora Press, Londen, 1987, pp.79-119.
