Wat de naakten van Sylvia Sleigh en Colette Whiten misschien gemeen hebben (zie aflevering 609), schrijft Lisa Tickner, kun je het best samenvatten in hoe Joan Semmel (haar website; zie ook de afleveringen 194 en 197) haar eigen schilderijen heeft omschreven: sensualiteit zonder de factor macht. Al zijn bij Whiten misschien de rollen omgedraaid, aldus Tickner.*
Hetzelfde geldt voor de parende paren die Betty Dodson schildert, waarvan de betekenis ligt in het de vrouw haar seksualiteit, haar potentie en haar verlangens teruggeven, en in het bevrijden van deze paren van de machtsverhoudingen van een patriarchale samenleving.*
En wie is dan nu weer Betty Dodson?!?
Het kostte even zoeken maar djee, this is great! Watch Dodson die haar verhaal vertelt, tussendoor zie je haar schilderijen van naakten, in dit YouTube-filmpje.
En dan stop ik hier, want het filmpje duurt ruim 10 minuten. Het is trouwens wel in het Engels. Via Instellingen (het radartje ⚙︎ rechts onderaan de film) kun je de ondertiteling inschakelen, mocht je dat willen. Verder kun je hier meer van haar werk vinden.
*Uit: Lisa Tickner, The body politic: female sexuality and women artists since 1970. In: Framing Feminism, Art and the Women’s Movement 1970-85. Eds. Roszika Parker en Griselda Pollock, Pandora Press, Londen, 1987, pp.263-276.
