Wat is de polymodaal belichaamde samenhang van de zintuigen (zie aflevering 64)?
Dat is het totaalplaatje van de samenwerkende zintuigen van een mens: zien, horen, proeven, voelen geven je tezamen een completer beeld van de dingen om je heen, bijvoorbeeld een rode appel die koel aanvoelt in je warme hand en waarin je bijt.
En wat is dan de perceptie die ten grondslag ligt aan onze morele ‘agency’ (zie aflevering 64)?
De betekent dat de dingen die je merkt, te weten komt, ofwel ‘gewaarwordt’ (perceptie), het uitgangspunt vormen van je vermogen tot ethisch handelen in een bepaalde omgeving (morele agency). Terwijl jij in die koele rode appel bijt, draait je partner zich om bij het geluid van de sappige knapperige appel. Je ziet hoe hij zijn lippen aflikt en biedt aan de appel te delen of wijst naar de fruitschaal met een grote berg koele rode sappige appels.
Je moet dus een kunstwerk zélf gaan bekijken (acquaintance principle, zie aflevering 64), anders mis je de zintuigelijke indrukken die samen het totaalplaatje vormen van dat wat je waarneemt. Zonder die zintuigelijke indrukken is het moeilijk of zelfs onmogelijk om tot een passend esthetisch oordeel te komen over dat kunstwerk.
Het maakt met andere woorden nogal wat uit of iemand je vertelt over het werk van Louise Bourgeois (getuigenis) of dat je het werk zelf gaat bekijken. Net als het nogal wat uitmaakt of iemand je vertelt over het laatste boek van Renate Dorrestein (getuigenis) of dat je het boek zelf gaat lezen. Je oordeel kan geen passend esthetisch oordeel zijn als je je alleen baseert op een getuigenis.
Maar wanneer kan een ding of een gebeurtenis nou een kunstwerk zijn?
