Journal des Dames. De onderdelen om deze afbeelding te maken heb ik gevonden bij goegelbooks.
Van een heel ander kaliber dan Laura Bassi (zie aflevering 661) is Madame de Beaumer (1720-1766), feminist, journalist en editor van de in Parijs gevestigde krant Journal des Dames.
De vrouwen die de krant Journal des Dames maken, weten dat de door mannen gedomineerde cultuur tegengesteld is aan wat zij zien als de natuurlijke (of pre-sociale) toestand. Een aantal achttiende-eeuwse feministen is zich ervan bewust, zoals anderen sindsdien herhaaldelijk hebben herontdekt, dat de relatie tussen de seksen een sociaalpolitieke of ‘culturele’ constructie is. Zij begrijpen intuïtief het onderscheid dat vooral Franse filosofen in die tijd maken tussen ‘natuurrecht’ (verleend door God, de natuur of de rede) en positief recht (door mensen geconstrueerde wetten).*
De Beaumer, die zich richt tot niet nader genoemde mannelijke critici, gaat in een artikel op deze kwestie in (in zijn geheel hier in het Engels te lezen).
‘Het succes van het Journal des Dames’, zo schrijft De Beamer in het bewuste artikel, ‘stelt ons in staat te zegevieren over die onnozele personen die deze krant als een onbeduidend werk beschouwen met een paar bagatellen die vrouwen zullen helpen de tijd te doden.’ Ze wil de ‘heren’ van hun fout verlossen met dit historisch Journal des Dames.
In tegenstelling tot hun idee dat de krant bestaat uit kleine stukjes om vrouwen te amuseren is het een filosofisch product waar deze vrouwen werkelijk wat aan hebben. ‘…bemoei u met uw eigen zaken en laat ons schrijven op een manier die ons sekse waardig is. Ik houd van deze sekse, ik waak voor het hoog houden van haar eer en rechten. Als wij niet in de wetenschappen zijn opgegroeid zoals u, bent u het die schuldig is; want heeft u, als ik het zo mag zeggen, niet altijd misbruik gemaakt van de lichamelijke kracht die de natuur u heeft gegeven? Hebt u het niet gebruikt om onze capaciteiten te vernietigen, en om de speciale voorrechten te verbergen die deze zelfde natuur rijkelijk aan vrouwen heeft verleend, om hen te compenseren voor de lichamelijke kracht die u hebt – een voordeel die we u zeker niet zouden betwisten – om de levendigheid van verbeeldingskracht, de delicate gevoelens en die vriendelijke beleefdheid echt te waarderen, krachten die de moeite waard zijn en waarmee u zo pronkt.’
Vervolgens spreekt ze tot de frivole heren, die als Narcissus zo gecharmeerd van zichzelf zijn, die zich kleden naar de laatste mode, zichzelf kunstig poederen en opmaken, en op artistieke wijze ‘beauty spots’ op hun gezicht plaatsen, die voortdurend babbelen terwijl ze met een vorkje in hun bordje prikken. ‘U bent nog verwijfder dan de behaagzieke vrouwen wiens aandacht u wilt.’ Ze roept hen op hun lichamelijke krachten te gebruiken ‘in dienst van de koning en voor het vaderland’, het slagveld op te gaan, terwijl ondertussen het schone schrift in goede handen is van de vrouwen die het Journal des Dames maken.
Bronnen die ik heb gebruikt voor deze info:
- *Offen, Karen (2000). European Feminisms, 1700-1950: A Politcal History. Stanford, California, Standford University Press, p.34.
- Het artikel van Madame de Beaumer, deels in: Offen (20000, en in zijn geheel gevonden bij: Liberté, Egalité, Fraternité. Exploring the French Revolution.
