Ofwel: Iets is mooi als het ons zonder begrip bevalt.
De term ‘begrip’ is hier belangrijk en het kost wat tijd om dat recht te doen in dit verhaal. Grofweg zou je de uitspraak van Immanuel Kant kunnen uitleggen als: Ik begrijp niks van dat moois, jij begrijpt er ook niks van, we hebben er geen woorden (begrippen) voor, maar wij en velen met ons vinden het mooi, dus het is mooi.
Voor mij past die zin van Kant zo fijn bij het onuitspreekbare. Bij het met open mond staren naar iets moois (of afschuwelijks, zoals de foto van de performance van Marina Abramović?).
Er is een object, je staart ernaar en bent geraakt. Bij Kant kon dat trouwens ook een gebouw zijn. Je bent niet in staat om aan anderen uit te leggen wat er met je gebeurt. Je kunt de juiste woorden of begrippen niet vinden.
En dat is eigenlijk precies waar het om draait. Volgens Kant kun je gevoelens van behagen niet vangen in begrippen. Dit geldt overigens ook voor gevoelens van onbehagen, die noemt Kant ook.
Maar wat betekent nu ‘begrip’?
