Feuilleton Abramovic - PhD

Aflevering 91 Abramović’ psychische pijn

Boekomslag ‘When Marina Abramović dies’.

Foto omslag overgenomen van bol.com.

Of er bij Abramović sprake is van psychische pijn? Nou en of! En daar hoef je niet naar te raden, want zij vertelt er zelf al vele jaren over. In menig interview en boek kun je haar verhalen lezen over hoe gemeen, liefdeloos en rigide haar moeder was, hoe afwezig haar vader, hoe ze zich na de komst van haar broertje helemaal in de steek gelaten voelde en hoe heftig ze mishandeld is.

Haar leven begint met een leugen over haar geboortedag. Ze is 30 november 1946 in Belgrado, Joegoslavië, geboren, maar haar ouders lieten haar in de waan dat dit 29 november was. Heel apart nietwaar. Waarom deden ze dat?

Abramović’ ouders waren trotse partizanen en streden voor een vrij Joegoslavië. Zij wilden daarom niets liever dan dat de verjaardag van hun dochter plaatsvond op de dag dat de staat Democratisch Federaal Joegoslavië (in 1943) werd opgericht. Later, op 29 november 1945, werden – na het verslaan van de nazi’s – de communisten verkozen in de regering en werd de Federale Volksrepubliek Joegoslavië uitgeroepen. Josip Broz Tito benoemde zichzelf toen als minister-president.

Alle kinderen die op 29 november waren geboren, werden uitgenodigd om deel te nemen aan de parades op de dag van de Republiek. Deze kinderen kregen op die speciale dag extra cadeautjes, werden publiekelijk geadoreerd en kregen de kans om Tito te ontmoeten. Zo niet Marina Abramović. Elk jaar weer, zo schrijft James Westcott in de biografie When Marina Abramović dies (2014, p.9), werd ze opnieuw teleurgesteld.

De pijn van Marina Abramović zit in deze jaarlijks terugkerende teleurstelling. Pas rond haar tiende jaar kwam ze erachter dat haar echte verjaardag op 30 november is. Als dit verhaal waar is, dan weet ze van jongs af aan al dat niet zij maar haar land op de eerste plaats staat bij haar ouders.

In het boek Getting there (Segal, 2015, p. 109) vertelt Abramović dat haar ouders partizanen en nationale helden waren, en heel erg streng. Tegelijkertijd vertelt ze dat haar ouders nauwelijks kende, omdat ze tot haar zesde jaar bij haar grootmoeder woonde. Haar ouders waren volgens Abramović zo druk met hun carrières dat zij voor haar alleen maar twee vreemdelingen waren die op zaterdag op visite kwamen en cadeautjes meenamen.

James Westcott schrijft in When Marina Abramović dies (2014, p.9) dat het in die tijd in Joegoslavië vrij normaal was dat grootouders de volledige verantwoordelijkheid voor hun kleinkinderen namen, vooral als de ouders veeleisend werk hadden.

Waarom nam de grootmoeder Marina Abramović in huis?

About the author

Susan Hol

Ontdek meer van Susan Hol

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder