Levenswijsheden

Afscheidsdienst (coronaproof)

Vandaag woonde ik een afscheidsdienst bij, online, via een livestream. Een goede vriend van mijn lieve vriendin en haar vrouw is op 9 december 2020 overleden. Hij betekende veel voor hen. Ik heb hem maar een paar keer ontmoet, en verder ken ik hem vooral uit de enthousiaste en levendige verhalen van mijn vriendin en haar vrouw. Het was een bijzonder mens en hij was ontzettend dol op koffie en appeltaart.

Onder andere omstandigheden (geen corona, geen lockdowns) was ik naar Nederland gegaan om de begrafenis bij te wonen, om coronaproof knuffels uit te delen. Nu kreeg ik de mogelijkheid om via een beschermde link bij het afscheid aanwezig te zijn. Op mijn computer ontvouwde zich de aula. Op de voorgrond zag ik de bankjes met enkele bezoekers. Op het voorste bankje ontwaarde ik de achterhoofden van mijn vriendin en haar vrouw. Rechts van hen, in het midden van het beeld/de aula, tegen de achtermuur, stond de kist, omgeven door talloze brandende kaarsen.

Vrijwel onmiddellijk had ik een probleem: halfbakken, ellendig traag internet. De ‘livestream’ sprong van het ene verstarde beeld op het andere, toespraken kwamen in flarden door, muziek en de diaserie stokten voortdurend. Ik had het kunnen weten, en ik wist het ook, want alles wat ook maar enigszins het internet kon vertragen had ik afgesloten. Het mocht niet baten.

En toch, ik was erbij. Ook al ging ik ondertussen maar mijn was opvouwen (je moet wat als er niets gebeurd, maar je toch niet weg wilt lopen voor het geval er ineens bewegend beeld is). Een afscheidsdienst die in flarden tot je komt neemt niets af van het gevoel dat je erbij bent. Je aandacht is daar, bij dat moment, die mensen.

Ik hoop dat de koffie en appeltaart na afloop hebben gesmaakt. Dat ga ik in de toekomst nog wel een keer inhalen bij mijn vriendin en haar vrouw.

About the author

Susan Hol

2 Berichten

Ontdek meer van Susan Hol

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder