Yoshiki Hishinuma, Casablanca, 2005, wool seamless knitwear, 69.85 X 74.93 From Hishinuma’s autumn-winter 2005 collection. © Yoshiki Hishinuma.
Catriona Moore heeft in 2013 voor Artlink een artikel geschreven: The more things change … Feminist aesthetics, then en now. Het is een terugblik op de feministische esthetica. Persoonlijk loop ik een beetje heel erg achter, want ik heb de vraag óf er zoiets als feministische esthetica bestaat nog niet beantwoord. Héél sloom inderdaad, want die vraag hebben velen al achter zich gelaten. Wat mij dan toch niks kan schelen, want ik wil het allemaal helemaal zelf uitzoeken. Eens een eigenwijs tiepje, altíjd een eigenwijs tiepje.
Het artikel van Moore start waar kunstenaars en onderzoekers begonnen, met de vraag of er zoiets als een vrouwelijke gevoeligheid bestaat. Al snel gaat het over feministisch activisme op het gebied van kunst. Niet verwonderlijk natuurlijk, dat activisme, omdat kunstenaars (v) overwegend verborgen bleven door de overdonderende aandacht voor andere kunstenaars (m). Er moest actief worden opgetreden om in de spotlights terecht te komen.
In Nederland werd toen (eind jaren 1970) dankzij een stevige inzet van een groep vrouwen de tentoonstelling Feministische kunst internationaal georganiseerd. De begeleidende catalogus staat vol artikelen over wat het nou is, feministische kunst, maar ook over die zogenoemde vrouwelijke gevoeligheid.
Als ik het artikel van Moore goed begrijp, is daarover nog steeds geen uitsluitsel gegeven. Wat wel duidelijk is geworden, is dat vrouwen zich toen en nu niet echt thuis voelen in een of ander formeel of stilistisch lexicon. Ann Pell vertelt in 1986 tijdens een expositie: ‘Het is me steeds duidelijker geworden dat ik beeldhouwkunst niet op dezelfde manier lees of begrijp als mannen. Daar waar ik mij op baseer is anders. Dat brengt me bij de vraag of er een specifiek vrouwelijke iconografie in de kunst is … dat is voor mij nog niet beantwoord.’
Misschien zit die iconografie dan toch in de eeuwenoude handvaardigheden als breien en borduren en zijn daarom huidige kunstenaars zijn weer vrolijk aan het borduren geslagen?
Lees het artikel (in het Engels) en je vindt geen antwoord op de laatste vraag 😉 Dat is dan weer voer voor mijn promotieonderzoek.
