Voor de zelfstandig professional is het vaak lastig om het juiste tarief te bepalen. Op internet zwermen inmiddels vele stukjes, berichten en YouTube filmpjes over opdrachtgevers die de professional gratis, of voor een uiterst laag tarief, proberen binnen te harken met argumenten als: goed voor je cv, je vindt het toch leuk, je doet ervaring op en je zet jezelf hiermee in de ‘kijker’. Misschien allemaal waar, maar dat smeert niet de pindakaas op je boterham. Sterker nog, je kunt niet eens die boterham kopen.
De voor velen bekende Ionica Smeets maakt dit ook mee. Of ze voor wat zakgeld een lezing wilde komen geven. Gelukkig voor ons heeft ze een brief geschreven voor mensen die haar heel graag willen boeken, maar geen budget vrijmaken voor haar unieke diensten. Nu wil ze heus niet het onderste uit elke kan, maar soms geeft de organisatie handenvol geld uit aan locatie, huur en catering en reserveert ze zo goed als niets voor de mensen die het moeten gaan doen: de lezing gevers.
In haar column haalt ze haar oude studievriend Bert aan die in loondienst werkt. Dit werkt ze helemaal uit om te komen tot een uurtarief dat het absolute minimum is. Natuurlijk is dit maar een voorbeeld en gaat het ook nog over een specifieke situatie die helemaal niet overal en voor iedereen toepasbaar is, maar toch is het een lichtend voorbeeld. Weer even een opfrisser als je zit te tobben over een fatsoenlijk tarief.
De link naar haar artikel zit hierboven al aan ‘column’ geplakt, maar ik zet deze voor de duidelijkheid nog even hier: link naar artikel Ionica Smeets over fatsoenlijke tarieven.
