Marisol, “Women and Dog” (1963–64), on view in the Whitney Museum exhibition ‘America Is Hard to See’ (photo by Benjamin Sutton/Hyperallergic)
Marisol (1930-2016) was een ster in de New Yorkse kunstscène in de jaren 1960. Ze brak door met een solotentoonstelling in 1962 in de Stable Gallery. Er waren heldere, hoekige sculpturen van mensen te zien die een scala aan Amerikaans leven vertegenwoordigen: van de Kennedy’s tot een stoffige boerderij tot aan de kunstenaar zelf. Marisol combineerde geverfde en minimaal gesneden houten figuren met gevonden voorwerpen zoals schoenen en deuren. De sculpturen waren grappig maar indringend, eenvoudig ogend maar vakkundig gemaakt.
Hoewel de tentoonstelling een carrière met groot artistiek succes en een sterrenstatus tot gevolg had, verdween ze toch tientallen jaren onder de radar. De laatste jaren is er weer een hernieuwde waardering van haar uitzonderlijke werk. Marina Pacini, hoofdconservator van het Memphis Brooks Museum of Art was de organisator van een Marisol-overzicht in 2014. Zij vertelt: “Marisol was een van de meest gerespecteerde kunstenaars van de jaren zestig. Naarmate de decennia verstreken, werd ze ten onrechte uit die geschiedenis geschreven. Mijn doel was om haar terug te brengen naar de bekendheid die ze terecht verdient. Haar onnavolgbare sculpturen en werken op papier behandelen enkele van de meest meeslepende en actuele kwesties van de laatste halve eeuw, van vrouwenrollen en kansarme mensen tot een discussie over creativiteit en ouderdom. Haar werken blijven tegenwoordig net zo belangrijk als toen ze ze maakte.”
Marisol zelf hield het in 1968 voor gezien, hetzelfde jaar dat ze een soloshow had op de Biënnale van Venetië. Ze ging een aantal jaar de wereld rondreizen. Bij haar terugkomst bleek de kunstwereld behoorlijk veranderd. Ze ging weer aan de slag, maar vond geen aansluiting meer bij het kunstpubliek. Tot 2014, toen Marina Pacini een retrospectief organiseerde. Ze heeft daar nog twee jaar van kunnen genieten, op 85-jarige leeftijd overleed ze.
Lees het hele artikel hier, het is in het Engels en er staan prachtige foto’s bij.
